هوش مصنوعی: اگر لیلی به صورت جذاب و سرخوش در دشت ظاهر شود، هر گل لاله مانند میخانه‌ای برای مجنون من خواهد بود.

هوش مصنوعی: کسی که عاشق است، به خاطر محبت و عشقی که به محبوبش دارد، قادر به دیدن آزادیت و واقعیت‌های زندگی نیست. او مانند دیوانه‌ای است که در بیابان به زنجیر فکر می‌کند، در حالی که زیر پایش تنها شن و ماسه است.

هوش مصنوعی: در بیابان هیچ غزالی وجود ندارد، و من مانند لیلی که زنجیر جنون را شکسته باشد، دانه‌های زیادی را در صحرا پراکنده‌ام.

هوش مصنوعی: تو که از جنون و دیوانگی بهره‌ای نداری، پس چرا به ما دل می‌سپاری و از ما درخواست می‌کنی؟ چون نگاه ما پر از خشم و شوقی سوزان است، همچون آتش در دل بیابان.

هوش مصنوعی: عاشق نباید از حال و روز خودش غافل شود، زیرا در فقدان عشق، درد و غم به او روی می‌آورد. مانند شمعی که برای پروانه در بیابان می‌سوزد و آن را دچار غم و دوری می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر در دل خود محبت و عشق به محبوب را می‌داشتم، هرگز یاد شهر و دیار را از خاطرم دور نمی‌کرد. مانند بچه‌های کوچک که سنگ‌ها را در دل صحرا می‌زنند، من هم دلی پر از یاد و عشق می‌داشتم.

هوش مصنوعی: هر کسی که مجنون شده و به وضعیت خود توجهی ندارد، به این فکر نمی‌کند که او دارای قدرت و توانایی‌هایی چون پنجه‌های شیران است که در هرجایی آماده است.

هوش مصنوعی: به خاطر نداشته باش که روزی دل خود را صرف فکر و خیال کنی، چرا که همچون مجنون، برای دیوانگان، در بیابان آب و علف کم نیست.

هوش مصنوعی: آماده باش که از عشق و شور جنون، همچون مهر سلیمان، سر برآوری و در زمان‌هایی که با حیوانات و انسان‌ها در صحرا هستی، با آن‌ها تعامل کنی و زندگی را با هم تقسیم کنی.

هوش مصنوعی: وقتی عشق در دل من مانند مجنون شعله‌ور بود، صدای نی دل‌انگیزی به گوشم می‌رسید و شیهه‌ی شیر در بیابان طنین‌انداز بود.

هوش مصنوعی: شهری‌ها با تمام ثروت‌ها و حرصشان، نمی‌توانند از سادگی و بخشش یک گدای خوب بهره ببرند. در واقع، حاتم، که به مهمان‌نوازی و generosity مشهور بود، از داشتن خانه‌ای در بیابان ابایی نداشت.

هوش مصنوعی: هر کسی که مانند مجنون به زیبایی لیلی عشق می‌ورزد، در دل خود انتظار و شوقی از هر طوفان و گردباد دارد که بر او بگذرد و او را در فراق محبوب به وجد آورد.

هوش مصنوعی: در کار سنجش دیوانگی، ای مجنون، سنگ کم نگذار. آیا می‌توانی چندی از بچه‌ها دور شوی و به طور نامردانه در بیابان بمانی؟

هوش مصنوعی: اکنون آهویی از سایه من فرار می‌کند، ای کاش روزی را به یاد آورم که در صحرا پیمانه‌ای از شیر زیبایی غزالان داشتم.

هوش مصنوعی: اگر به یاد خیمه لیلی بیفتم، روزگارم تیره و تار می‌شود و حتی اگر در صحرا مثل آهویی در کنار دیگران زندگی کنم، باز هم از این فکر رنج می‌برم.

هوش مصنوعی: از شدت جنون و دردی که در دل دارم، آن‌چنان به احساس ترس و تنهایی مبتلا شده‌ام که دیگر حتی خضر (نماد راهنمایی و نجات) برایم شبیه گیاه بیگانه‌ای در بیابان به نظر می‌آید.