هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به زیبایی و روشنی خطوط و آثار استاد اشاره می‌کند. او می‌گوید که نیازی به تغییر یا اصلاح در زیبایی‌های طبیعی و به‌جا مانده از استاد نیست. به عبارت دیگر، هنر و نشانه‌های زیبا نیازی به تصحیح و ترمیم ندارند و می‌توانند به شکوه و زیبایی خود ادامه دهند.

هوش مصنوعی: نمی‌توان یک نفر را در یک نگاه به تمامی احساسات و عمق وجودش پی برد، حتی اگر آیینه‌ای وجود داشته باشد که زیبایی‌ها و دردهای او را به تصویر بکشد.

هوش مصنوعی: آنچه در این بیت بیان شده، به این معناست که کسانی که در مقام خدمت و فرمانروایی هستند، باید با دقت و احترام به دیگران رفتار کنند. دلبستگی و وابستگی به کمک و لطف دیگران نشان‌دهنده ضعف است و کسانی که آزاد هستند، نیازی به گدايي برای محبت و احسان دیگران ندارند. درواقع، مقام و شرافت انسان‌ها در عدم وابستگی به احسان دیگران و رفتار درست و مستقل از آن است.

هوش مصنوعی: ای نوآموزان، شاد باشید! زیرا اینکه من به خاطر سخت‌گیری‌هایم از استاد عذرخواهی کردم و توبه کردم، نشان‌دهنده تغییر در رفتارم است.

هوش مصنوعی: زخمی‌هایی که از تیغ او به یکدیگر وارد شده، باعث حسادت آن‌ها شده است، هرچند که خطی که با قلم فولادی رسم شده، یکدست و صاف است.

هوش مصنوعی: زمانی که گیسوی شخصی تر و مرطوب باشد، به راحتی می‌توان آن را باز کرد. اما دل کسی که شاد نیست، با هیچ نوشیدنی‌ای نمی‌توان شاد کرد.

هوش مصنوعی: زمانی که حوادث و مشکلات بزرگ و طاقت‌فرسا مانند سیل به وجود می‌آیند، دیگر نه زمان به آهستگی می‌گذرد و نه می‌توان با بی‌دقتی و سهل‌انگاری کاری را به خوبی پایه‌گذاری کرد. وقتی انسان با نادانی و بی‌توجهی روبه‌رو می‌شود، چگونه می‌تواند چیزی را به‌طور محکم بنا کند؟

هوش مصنوعی: ثابت نیست که ظلم و ستم در دنیا ادامه داشته باشد؛ همین که نسیمی می‌وزد، می‌تواند خانه و زندگی صیاد را خراب کند.

هوش مصنوعی: مرا آتش و درد درونی می‌سوزاند، به کمکم بیا و گره‌های مشکلاتم را باز کن. دیگر چقدر باید با ناله و فریاد این وضعیت را تحمل کنم؟

هوش مصنوعی: دیگر نیازی به آزمایش و امتحان دلِ سخت و بی‌رحمِ دنیا نیست؛ کافی است که چند بار با دندان‌زدن به این چاره‌ی سختی که شبیه تخم فولاد است، تلاش کنی.

هوش مصنوعی: عقل در تلاش برای بهبود ما، بی‌فایده عمل می‌کند؛ همان‌طور که هیچ‌کس نگران وضعیتی نیست که مجنونِ مادرزاد در آن به دنیا آمده است.

هوش مصنوعی: هر کسی که دارای بینش و بصیرت باشد، می‌تواند بیابان خالی و بی‌روح عدم را به مانند دارویی شفابخش و زنده کننده ببیند، چون او درک عمیق‌تری از جهان و آفرینش دارد.