هوش مصنوعی: در این بیت شاعر می‌گوید که نگذار کسی در مسیر یا خطی که زیبا و خاص است، درختی مرتفع و خوش‌فرم را دست‌خط کند، زیرا هیچ‌کس نمی‌تواند به خوبی خط استاد عمل کند. به نوعی اشاره به برتری و ویژه‌گی‌های خاصی دارد که قابل تقلید نیستند و هر کسی نمی‌تواند به آسانی به آن سطح از هنر و مهارت برسد.

هوش مصنوعی: سرو به خاطر صدای قمری، زیبایی و جذابیت خود را از دست نمی‌دهد و خبری از حال کسانی که در سختی به سر می‌برند، ندارد.

هوش مصنوعی: مواظب باش از فریب‌کاری کسانی که ظاهری زیبا دارند، دوری کن؛ زیرا محل زندگی آنها از مشکلات و دردسرهایی پر است که شبیه به خس و خار می‌باشد.

هوش مصنوعی: آسمان سخت را نمی‌توان با آزمایش شناخت، کافی است که فقط به آن فشار وارد کنی تا محکم بودنش را بفهمی.

هوش مصنوعی: عاشقان از مشکلات زندگی ناراحت نیستند، چون عشق آنها مانند موم است و می‌تواند هرچیزی را تحمل کند، مانند کوه بیستون که فرهاد به خاطر عشقش آن را می‌تراشید.

هوش مصنوعی: جریان سیل بهاری به اوج می‌رسد و زیبایی آزادانه در روزهای خطی، بی‌رحمانه بر شدت ظلم می‌افزاید.

هوش مصنوعی: لبخند بی‌غم، دل کسانی را که در درد و رنج هستند، ناراحت می‌کند و کسانی که از زندگی شاد نیستند، غمگین‌تر می‌سازد.

هوش مصنوعی: در کارهایی که برای انسان‌ها سخت و پیچیده است، افرادی که به عنوان حل‌کننده مشکلات شناخته می‌شوند، نمی‌توانند کمک کنند. شانه‌ای که برای باز کردن موهای انحنا دار و زیبا (طرهٔ شمشاد) طراحی شده، به همین خاطر نمی‌تواند کارش را به درستی انجام دهد.

هوش مصنوعی: کسی که سکه را قبول کند و صاحب ثروت شود، می‌تواند از هوای خود بهره بگیرد و هنری را از استادش یاد بگیرد.

هوش مصنوعی: در اینجا، نا امیدی از پاسخ و انتظار برای تغییر در شرایط، باعث می‌شود که افراد در طلب و درخواست خود شجاع‌تر و جسورتر شوند. فریاد و خواسته‌های آنها از حد معمول فراتر می‌رود، همان‌طور که سیل در کوه‌ها و دشت‌ها فراتر از مرزها می‌تازد.

هوش مصنوعی: دل کسی که دارای گنج و زیور است، از خرابی و خراب شدن می‌سوزد. هیچ معمار و سازنده‌ای نمی‌تواند این بنای ویران را بهتر از آنچه که اکنون هست، بنا کند.

هوش مصنوعی: مردم عادی چه می‌توانستند در این شرایط دشوار انجام دهند؟ اگر فضای دل وجود نداشت، این جهان به وجود نمی‌آمد.