هوش مصنوعی: چشیدن زیبایی تو باعث می‌شود که خورشید نتواند تابش خود را به درستی نشان دهد و در واقع حتی خورشید نیز در برابر زیبایی تو شرمنده است و توانایی درخشش ندارد.

هوش مصنوعی: اگرچه زلف‌های تو زیبایی و جذابیت خاصی دارند، اما با همه‌ی این‌ها، زیبایی موهای میانت هیچ چیز دیگری را تحت‌الشعاع قرار نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: نامه تو به من بویی خوش بخشید، مانند گلی که از کاغذ ساخته شده و به خود عطر گلاب نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: چطور می‌شود که آن دل سنگینی که از گریه‌ام نرم شود، در حالی که ناله‌ام اگر به کوه برسد، جوابی ندارد؟

هوش مصنوعی: آبرو، ارزش زیادی برای انسان دارد؛ در نظر دیگران، ارزش او کمتر از خاک نیست. مثل جواهری که ارزش دارد ولی آب ندارد.

هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که در این دنیای فانی، به جز امید بر دلی دیگر، به هیچ چیز دیگری وابسته نیست و به هیچ در دیگری توقع گشایش ندارد.

هوش مصنوعی: از طولانی شدن آرزوها، ساختار وجودی پیران زمین مانند تاروپودِ ریز و ضعیف شده است و جز نیروی فریبنده و ناپایدار، چیزی را در اختیار ندارد.

هوش مصنوعی: آفتاب صبح قیامت مانند ستاره‌ای سوزان است و در این روز، سفیدی گردن او (مقصود به شخص یا چیزی خاص) هیچ علامتی از انتخاب و تفاوت ندارد.

هوش مصنوعی: به خاطر بدشانسی ماست که چنین تلخی را می‌گوییم، در حالی که آن شخص لب‌های شیرینی دارد و اگر غیر از این بود، موج تغییرات و تحولات، آب و گوهر را نمی‌لرزانید.

هوش مصنوعی: درد و رنجی که از بیماری آبله به وجود می‌آید، در دل عارف هیچ ارزشی ندارد، زیرا آرامش و سکون این دریا به اندازه یک حباب هم تاثیر ندارد.

هوش مصنوعی: دیگر بس است که بی‌خبر باشی؛ از باده‌نوشان عذرخواهی کن، زیرا گناه دنیا مثل آب، اینقدر سرزنش ندارد.