هوش مصنوعی: وقتی که خوشبختی و ثروت دوام نداشته باشد، به مانند بادی که همه چیز را با خود می‌برد، حالتی که در خواب می‌گذرانیم و ناشی از خیال و تصور است، نیز فراموش می‌شود.

هوش مصنوعی: از جمع و خرج زندگی، ما هیچ حاصل و نتیجه‌ای نداریم؛ بنابراین، شائبه‌ای وجود دارد که ورق‌های عمر ما به هدر رفته باشد.

هوش مصنوعی: هر کسی که زندگی‌اش را در بندگی و اطاعت از خدا بگذراند، امید دارد که از این دنیا آزاد شود و به سعادت برسد.

هوش مصنوعی: در اینجا می‌گویند که ما به دلایلی به اینجا وابسته‌ایم و همچنان که دام‌هایی در این خاک وجود دارند، ممکن است صیاد هم در اینجا باشد. یعنی این وابستگی ناشی از وجود چیزهایی است که در این مکان وجود دارد و می‌تواند ما را به خود جذب کند.

هوش مصنوعی: آوای تیشه فرهاد در دل کوه‌ها پیچیده و طنین‌انداز است، حتی اگر خود او از دیده‌ها پنهان شده باشد.

هوش مصنوعی: در تلاش برای بدست آوردن دل و محبت، باید سخت کوشید. اگر از این ویرانی یک دل آباد و شاداب به دست بیاید، بسیار ارزشمند خواهد بود.

هوش مصنوعی: از دوری و جدایی که احساس می‌کنم، نگرانم که مبادا در یاد او، سختی‌ها و بی‌عدالتی‌ها او را فراموش کرده باشد.

هوش مصنوعی: بر عمر گذشته افسوس می‌خورم، زیرا صاحبدلان هیچ‌گاه به آن نمی‌پردازند. وقتی که زندگی از آلودگی‌ها پاک شد، دیگر به یاد آن لحظات نمی‌افتیم و گویی مانند بادی رفته است.

هوش مصنوعی: بعد از آنکه نابود شدم، دردی که دارم این است که مبادا دل او از غم من شاد شده باشد.

هوش مصنوعی: اگر به خاطر یاد آن یگانه و خاص، دو جهان هم فراموش شده باشد، برای من هیچ اهمیتی ندارد.