هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که خواب راحت را بر خود حرام کند و پیش از پایان عمرش به تمامیت برسد.

هوش مصنوعی: اگر در جهان آثار آب حیات وجود نداشته باشد، هیچ کس نمی‌تواند عمر ناپایدار را به شکلی دائمی زنده نگه دارد.

هوش مصنوعی: هر کسی که به راحتی و بی‌پرده سخن بگوید، می‌تواند رمز و رازهای دنیا را برای دیگران روشن کند. همان‌طور که طوطی‌ها با زبانی شیرین و دلنشین سخن می‌گویند، او نیز می‌تواند دیگران را متوجه زیبایی و لطافت کلام کند.

هوش مصنوعی: عشق به زندگی پایدار انسان را به ترک دنیا و گرایش به عالم ابدی ترغیب می‌کند.

هوش مصنوعی: از چشم بد حسودان در امان باشید، زیرا هر کسی که محبت خاصی داشته باشد و به دیگران نیز محبت عمومی کند، برکت و لطف بیشتری را تجربه خواهد کرد.

هوش مصنوعی: ناقص به صبر می‌رسد و کامل می‌شود، مانند اینکه ماه نو در گذر دو هفته به شکل کامل و پر نور تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: از نزدیک شدن به سایه‌ام بپرهیز، زیرا عشق من چگونه می‌تواند او را با خود به آرامش برساند؟

هوش مصنوعی: به او گفتم که زلف دلنشینش می‌تواند مرا آزاد کند، غافل از این که زیبایی‌اش خودش مانند دام عمل می‌کند و من را در تله می‌اندازد.

هوش مصنوعی: چشم‌ها از شدت تشنگی زبانشان به خون آمده است و زیبایی او همچون شمشیری است که در برش خود به دل‌ها می‌نوازد.

هوش مصنوعی: وقتی که گرد و غبار راه‌پیمایان در دیدگان انسان بنشیند، آن شخص را به خاکساری و ادب والا برمی‌انگیزد.

هوش مصنوعی: اگر سخن به اندازه کافی سنجیده و با دقت باشد، نمی‌گذارد که مداخله‌گری به طور بی‌جا به آن آسیب برساند و بدل به یک مسئله جدی می‌شود.

هوش مصنوعی: انسان باید از سادگی و بی‌خبری خود آگاه باشد؛ اگر بخواهد از جانش در یک‌جا بماند، مانند ریگی در حال جریان نیست که نتواند در یک مکان ثابت بماند.