هوش مصنوعی: شرم و حجاب ما در پیچ و تاب است و این که کار تیغی که با آب سر و کار دارد، مثل خوردن خون است.

هوش مصنوعی: فکر رهایی در دنیای پرآشوب مانند قطره‌ای در دریا ناپدید می‌شود، جایی که مشکلات و چالش‌ها به مراتب بیشتر از فرصت‌های خوب هستند.

هوش مصنوعی: اگر دل سنگی هم خون شود، تعجبی ندارد در دنیایی که کاری از دستش برنمی‌آید و اشک چشمش فراوان است.

هوش مصنوعی: هیچ کس بدون حساب و کتاب، صدایی از قلبش بلند نمی‌کند، درست مانند صبح که در دل آن‌هایی که نگران پیاده کردن حساب و کارهایشان هستند، آرامش نیست.

هوش مصنوعی: زبان تند و پرحرف نشان‌دهنده نادانی است، چرا که در بیابان، امواج بیشتر از دریای واقعی، فقط سراب هستند.

هوش مصنوعی: گل‌هایی که زیبایی و شکوهمند بودن را دارند، نهایتاً به باغ می‌آیند؛ به شرطی که دارای ریشه‌های قوی و استواری باشند که آن‌ها را محکم به زمین وصل کند.

هوش مصنوعی: اندیشه ما تحت تأثیر نور خورشید محشر نیست؛ زیبایی و جذابیت دل ما را به شدت تحت تأثیر قرار داده است.

هوش مصنوعی: اگر چشمان او پر از اشک باشد، این اشک باعث می‌شود که چهره‌اش به مانند آفتاب درخشان شود.

هوش مصنوعی: تنها کسی که دست بخشنده را در آستین خود نگه می‌دارد، می‌تواند در دل آرامش را احساس کند؛ در حالی که کسی که به آتش خود گرفتار شده است، همچون ابری است که آب در خود دارد ولی نمی‌تواند آن را به دیگران بدهد.

هوش مصنوعی: اگر انسان نتواند از خود و احساساتش به طور درست مراقبت کند، مانند مرغم می‌شود که در قفس تنگی محبوس است. در نتیجه، هر کسی که در زندگی بی‌وقفه عجله کند و شتاب داشته باشد، نمی‌تواند به نظم و آرامش دست یابد.

هوش مصنوعی: هر کسی در زیر آسمان اگر بخواهد زندگی کند، باید به این فکر کند که نفس کشیدن در زیر آب ممکن نیست و باید شرایط مناسب را برای زندگی خود فراهم کند.

هوش مصنوعی: فقر و ناداری هیچ کدورتی بر دل ما نمی‌آورد، زیرا مهربانی و حمایت نیکوکاران، سرنوشت ما را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: در پشت پرده، صائب از خود پنهان است؛ رویی که از خجالت نقاب بر صورت دارد، نشان‌دهنده حجاب و پنهان‌کاری اوست.