هوش مصنوعی: با چهره تو، صبوری از دل بی‌تاب من برنمی‌آید؛ چگونه می‌توانم از این آینه که همچون آب شفاف است، خودداری کنم؟

هوش مصنوعی: غافل نشو از بستر گلی که شبنم روی آن نشسته است؛ در چشمان روشن ما، گوهری خواب ندارد.

هوش مصنوعی: زنجیرهای حریف نمی‌توانند دل ما را خوش کنند؛ چرا که از چالش‌های بزرگ زندگی، آب‌های طغیانی نمی‌توانند به ما آرامش بدهند.

هوش مصنوعی: در چشمان صیاد، جایی شبیه بهشت وجود دارد، اما زاهد به دلیل نشستن در کنار محراب، هرگز به این زیبایی‌ها نمی‌تواند دسترسی پیدا کند.

هوش مصنوعی: آیینه به خوبی نمی‌تواند زیبایی چهره‌ات را نشان دهد. چشمی که احساس لطافت و نرمی دارد، از دیدن آن جمال نمی‌تواند سیراب شود.

هوش مصنوعی: آرامش من به خاطر مشکلات خودم است و این باعث می‌شود که خواب به چشمانم نیاید.

هوش مصنوعی: چشمی که از محبت تو پر از اشک شده، هرگز به نور ماه در فضای تاریک خانه‌اش نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: کسی که به دنیا وابسته است، نمی‌تواند آرامش درونی داشته باشد، زیرا مانند کوزه‌ای است که در دستان دلاّب (سرامیک‌کار) قرار دارد و هر لحظه در خطر شکستن است.

هوش مصنوعی: دل افسرده من هرگز شاد نخواهد شد تا زمانی که محبت آن خورشید درخشان به سراغم نیاید.