هوش مصنوعی: وقتی دل از ناله و گریه رها شود، دیگر چه تأثیری از یک گل کوچک و بی‌پناه می‌تواند بر باد داشته باشد؟

هوش مصنوعی: اگر عشق وجود نداشته باشد، غیرت فرهاد که فرهاد همیشه با عشقش معروف است، بی‌معنا خواهد بود. در این صورت، هیچ تیشه‌ای نمی‌تواند کاری انجام دهد و اثر نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: زمانی که تیرگی و ناتوانی ضعیفان به اندازه‌ای می‌رسد که مانند نشتر الماس بر دل آن‌ها زخم می‌زند، این درد و رنج باعث می‌شود که کینه و بی‌رحمی صیادان به شکل خون از دلشان خارج شود.

هوش مصنوعی: از خون و تلاش و رنج، گره‌های زندگی باز می‌شود و مانند پیکانی که از خوشی و لذت نشأت می‌گیرد، دل ناراحت من نیز به آرامی باز و شاداب می‌گردد.

هوش مصنوعی: در تلاش و برنامه‌ریزی دیگران هیچ چیز نمانده است، چون تنها با تلاش و کوشش خود می‌توان مشکلات را حل کرد.

هوش مصنوعی: در آن روز، زمین مانند تخت سلیمان می‌شود و از بارانی که از ابرها می‌بارد، گل و گیاه به روی زمین می‌روید.

هوش مصنوعی: از جستجوی بیشتر دست بردار، زیرا این رگ خون از چشمانم به خاطر درد و غم به بیرون خواهد ریخت.

هوش مصنوعی: دل انسان در غیاب یک همراه خوب، به دلتنگی و غم مبتلا می‌شود. همان‌طور که شمشاد در کنار هم‌نوع خود به راحتی باز می‌شود و گره از دلش باز می‌گردد، در کنار یک یار مناسب نیز دل می‌تواند شاد و خوشحال شود.

هوش مصنوعی: از افراد پست و بی‌مقدار دوری کن، زیرا زمانی که به خوشی و راحتی می‌رسند، ممکن است اقداماتی ناپسند و ظالمانه انجام دهند.

هوش مصنوعی: زمانی فرا رسیده که دیوان تو، صائب، از شرم و خجالت، دفتر شعرش را به دست باد می‌سپارد و رها می‌کند.