هوش مصنوعی: افرادی که خود را به حسرت و حرص می‌زنند، حتی اگر تمام عمرشان را صرف آرزوهای بیهوده کنند، در نهایت چیزی جز ناکامی و حسرت برایشان باقی نخواهد ماند. آنان که به دنیا و داشته‌هایش دل می‌بندند، از بهره‌مندی واقعی محروم می‌شوند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که درآمدی وجود نداشته باشد، نمی‌توان هزینه‌ای کرد. زیرا از محدودیت‌ها و وابستگی‌ها، زبان به ناتوانی می‌گراید.

هوش مصنوعی: هر زمان که چهره‌ات در آینه دیده می‌شود، به‌گونه‌ای می‌درخشد که حتی آینه هم نمی‌تواند زیبایی‌ات را به‌درستی نشان دهد و در نتیجه، تصویری از عشق و آرزو در آن ظاهر می‌شود.

هوش مصنوعی: در این دنیا، نمی‌توان به آرزوها و توانمندی‌های بزرگ رسید، زیرا پرواز در آسمان نیاز به شرایط مناسب دارد و در جایی که امکان آن فراهم نیست، نمی‌توان موفقیتی به دست آورد.

هوش مصنوعی: امید من زمانی که خط سبز از آن خال بیرون بیفتد، به اوج خواهد رسید، زیرا در آن روز، دل شکسته‌ام دوباره شاداب می‌شود.

هوش مصنوعی: آن روزی که از دل انسان خوشبختی و شانس به او انرژی و امید بدهد، خواهد آمد که در آن روز، آرزوها و رویاها به حقیقت تبدیل خواهند شد.

هوش مصنوعی: کامی که از دیدگاه افراد ناامید و محدود به دست می‌آید، همانند آبی است که از چاه با یک غربال بیرون می‌آید؛ به سختی و با زحمت زیاد.

هوش مصنوعی: دل پر از درد و رنج در نهایت به آرامش می‌رسد و می‌تواند از پیچیدگی‌های زندگی عبور کند. این آرامش به خاطر تجربه‌های سختی که گذرانده به دست می‌آید.

هوش مصنوعی: کسی که با تمام دل‌های شاد و بی‌غم است، چه می‌تواند بکند وقتی که یک دل غمگین و دیوانه وجود دارد؟ این غیرممکن است که به راحتی به احساسات کودکانه برگردد.