هوش مصنوعی: درد و رنجی که در دل سوختگان وجود دارد، به مرور زمان آشکار می‌شود و در نهایت، روزی خواهد رسید که حقیقت به صورت واضحی خود را نشان دهد.

هوش مصنوعی: در هر نگاه، آن چهره به گونه‌ای جدید و متفاوت دیده می‌شود، اما عشق من به چهره‌ات همیشه ثابت و یک‌رنگ باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: چشم او خواب و خیالی نیست که بتوان آن را تعبیر کرد، و آن زلف نیز شب نیست که به آسانی بتوان در موردش داستان سرایی کرد.

هوش مصنوعی: در هر کار و تنشی که پیش می‌آید، زیبایی و جذابیت آن به خاطر وجود تو و زلف‌های گره‌خورده‌ات است، به گونه‌ای که وقتی دل شخصی آزاد می‌شود، همه چیز دگرگون می‌شود.

هوش مصنوعی: در اثر نور آن صبح زیبا، عجیب نیست اگر رنگ‌ها تغییر کنند و از چشمان زیبا، اشک جاری شود.

هوش مصنوعی: صبحی که دمید، آب در گوش تو نشسته و نوشیدن شیر از جام خشک تو مانند شکر می‌رسد.

هوش مصنوعی: من از آمدن او هیچ اطلاعی ندارم، وای به حال من اگر بدون اطلاع از درگاه من وارد شود.

هوش مصنوعی: بر سینه ما کسانی که قدردان هستند، زخم تیری که اشتباهی به ما خورده، بیشتر سودمند خواهد بود.

هوش مصنوعی: آن کسی که عزیزش از سفر به خانه برمی‌گردد، نباید از شادی و سرور پیغام تو بی‌خبر باشد.

هوش مصنوعی: در دنیا کسی نیست که مانند دل شکسته و غمگینی باشد. پس از سنگ، چه انتظاری می‌توان داشت که جرقه‌ای از آن بیرون بیاید؟

هوش مصنوعی: با وجود صد دل شاداب، چه کسی می‌تواند درد یک دل غمگین را حس کند؟ این وضعیت برای یک دیوانه غیرممکن است که به خوشحالی بچه‌ها نزدیک شود.

هوش مصنوعی: هر برگ در این باغ می‌تواند به معنای یک دامنی پوشیده از سنگ باشد؛ روزی که آرزوی من به حقیقت بپیوندد.

هوش مصنوعی: چون لاله نمی‌تواند رنگی که از خون جگر می‌خورد را با باران شسته و پاک کند.

هوش مصنوعی: شمع امید من به روشنایی خود، هر مسافری که به سراغم بیاید را راهنمایی می‌کند.

هوش مصنوعی: نگاه باریک و ظریف مانند رشته‌ای از مو، به آن دهان کوچک و تنگ که در نظر می‌آید، اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: دل سنگی هم از صدای ناله ناقوس به شدت می‌سوزد، اگر این صدا از گوشه معبد قیام کند.