هوش مصنوعی: کسانی که غفلت و خواب آلودگی را در زندگی خود تجربه کرده‌اند، نمی‌توانند واقعیات پنهان و عمیق را ببینند و از ارزش و اهمیت زمان‌های غم و تاریکی و حالت‌های روحی خنثی آگاه نیستند.

هوش مصنوعی: برای آن کسانی که شب را بیدار می‌مانند، رحمت و لطفی وجود دارد که نمی‌دانند بیداری شب از نعمت و شادی‌های زندگی بهتر است.

هوش مصنوعی: در روزهای پاییزی، افرادی که نمی‌دانند گل چطور از خار به وجود می‌آید، به شگفتی و حیرت می‌افتند.

هوش مصنوعی: افرادی که به دور هم جمع شده‌اند، مانند یک پرگار هستند که در یک نقطه ثابت در وسط دایره قرار دارند و هیچ کاری انجام نمی‌دهند.

هوش مصنوعی: خریدار نگین‌های گرانبها در هیجان و شوق، به خود مغرور می‌شود؛ اما بهتر است که افراد نیکو و شایسته، از این بازار و خرید و فروش‌ها بی‌خبر باشند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که زیبا رویان از دست نروند، کسی از سختی و بی‌تابی تشنه دیدار آن‌ها باخبر نمی‌شود.

هوش مصنوعی: افرادی که دلیر و شجاع هستند، به خاطر این که از روی نادانی نمی‌دانند که گفتارشان باید با عملشان همخوانی داشته باشد، در واقع در حرف زدن خود دچار اشتباه می‌شوند.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به این موضوع اشاره می‌کند که امید و آرزوی ما برای جلب توجه و محبت خوبان، بی‌فایده و فضولانه است. چون آنها ما را سزاوار آن نمی‌دانند و پاسخ درخور و شایسته‌ای به ما نخواهند داد.