هوش مصنوعی: این اشک دل‌فگار نشان‌دهنده‌ی عمق دردی است که در دل یک کودک وجود داشته است.

هوش مصنوعی: در زندگی نمی‌توان به یک دل، هم عشق به دو دنیای مختلف را تقدیم کرد؛ زیرا مانند این است که بخواهیم دو شاخه گلابی را از یک خوشه بچینیم، که چنین چیزی غیرممکن است.

هوش مصنوعی: کسی که در سایه درخت خرما می‌نشیند و به میوه‌اش امید دارد، باید اعتماد و امید خود را بر اساس تلاش و کوشش خود بنا کند.

هوش مصنوعی: کسی که از افراد با درک و دانش بالاست، باید همیشه در پایان کار و نتیجه‌اش توجه و دقت داشته باشد، مانند رگس که به انتهای ساقه خود نگاه می‌کند.

هوش مصنوعی: مانند حبابی که هیچ پیوندی با چیزی ندارد، پس از باد مخالف هیچ خطری برایش وجود ندارد.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم به زلف تو دست بزنم تا ببینم که گل‌های زلف تو چه زیبایی و تاثیری دارند.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که در قفس زندگی می‌کند، با بال‌های آلوده و ناپاکش، شایسته‌ی زندگی در چمنزار و فضای آزاد نیست. او تنها زمانی می‌تواند از زیبایی‌های طبیعت بهره‌مند شود که بال‌هایش آمادگی پرواز داشته باشد.

هوش مصنوعی: بهشت چه زیبایی‌ای می‌تواند به عاشق نشان دهد، جز اینکه تصویری از چهره تو بر آن نقش بزداید؟

هوش مصنوعی: آدم‌های خوب و نیکو را با اراده و عملشان بسنجید و نه با افراد بد، زیرا ارزش و خوب بودنشان به اندازه دریا و عمق آن است و نمی‌توان به سادگی به مقایسه‌ای ناعادلانه پرداخت.

هوش مصنوعی: هر کسی که عزیزی را به سفر فرستاده باشد، از وضعیت من و دلشکستگی‌ام آگاه است.