هوش مصنوعی: چشم تو که به دل‌ها پا گذاشته چه خبر دارد؟ کسی که از ما بی‌خبر است، چه چیزی می‌داند؟

هوش مصنوعی: دل عاشق ما چه اطلاعی از حال و احوال ما دارد وقتی که توجهش به تو و عشق تو مشغول است؟

هوش مصنوعی: من یک عمر در حیرتم که از آن قامت زیبا چه خبر دارم، در حالی که هیچ خبری از آن نبوده است.

هوش مصنوعی: در دنیا و دنیایی که پر از گیجی و حیرت است، تفکیک و جدایی وجود ندارد. حال و وضعیت تو در این جهان به قدری عمیق و ناپیداست که به سختی می‌توانی از آن آگاهی پیدا کنی.

هوش مصنوعی: کسی که دیدگاه محدودی دارد، نمی‌تواند ارزش و مقام زیبایی تو را درک کند. او مانند سوزنی است که از معجزات مسیحا بی‌خبر است و نمی‌تواند به عمق واقعیات پی ببرد.

هوش مصنوعی: هر لحظه از صبح امروز بویی تازه و رنگی متفاوت دارد و این حالت را فقط گل زیبا و خوشبو می‌تواند درک کند.

هوش مصنوعی: در چشمان کسی چه زیبایی‌ای می‌تواند جلوه کند، در حالی که گرداب دریا چه خبرها و رازهایی دارد.

هوش مصنوعی: کسی که به دور از خود واقعی‌اش است و خود را نادهنده می‌داند، نمی‌تواند از دنیای بیرون و زیبایی‌های طبیعت درک و آگاهی داشته باشد.

هوش مصنوعی: کودکی که هنوز رشد نکرده و در آغوش مادر است، چگونه می‌تواند از دنیای بیرون و زیبایی‌های آن اطلاعاتی داشته باشد؟

هوش مصنوعی: بوی گل که از آن جدا می‌شود، دیگر نمی‌تواند ما را به یاد آورد. دل عاشق هم که در این حال است، از چه چیزی خبر دارد؟

هوش مصنوعی: از فرد زاهدی که دانش و درک واقعی ندارد، انتظار معرفت و شناخت خدا را نداشته باش، زیرا او مثل کسی است که از دل دریا آگاهی ندارد و نمی‌تواند عمق آن را بفهمد.

هوش مصنوعی: هر کسی که از دست دادن فرصتی رنج نمی‌برد، نمی‌تواند از وضعیتی که ما در آن قرار داریم باخبر باشد.

هوش مصنوعی: آن شخص بی‌خبر که در دنیای مادی غرق شده، چگونه می‌تواند از مقام‌های بلند و معنوی آگاهی داشته باشد؟

هوش مصنوعی: چشمان سیاه و مست او، خود را نمی‌شناسند؛ پس چگونه می‌توانند از دل ما باخبر باشند؟