هوش مصنوعی: او که دل سنگی دارد، به عظمت و زیبایی ما توجهی ندارد و از ناراحتی و غم ما هیچ احساس ناراحتی نمی‌کند.

هوش مصنوعی: چشمان ما نگهبان دل آسیب‌دیده‌امان هستند، هرچند که از بیرون به نظر برسد سینه‌مان هیچ زخم و دردی ندارد.

هوش مصنوعی: زیبایی طبیعی و خدادادی او به زیورآلات نیازی ندارد، دندان‌های او مانند دانه‌های مروارید هستند و نیاز به مسواک زدن ندارند.

هوش مصنوعی: زبان تهمت نمی‌تواند پرده‌ی پاکی یوسف را آلوده کند و او از درد و غمی به خاطر چاک لباسش ندارد.

هوش مصنوعی: تفکر و اندیشه باعث نمی‌شود که انسان به خُسْتی و حقارت بیفتد، زیرا داشتن آرزوهای بی‌مورد و طمع کردن بهتر از این نیست که در خاک و زمین باقی بمانیم.

هوش مصنوعی: به چه دلیلی خود را در معرض خطر قرار دهم وقتی که در این سرزمین، آهوهای زیبا هیچ شانسی برای رهایی از دام ندارند؟

هوش مصنوعی: هر کسی که نتواند خود را از آلودگی‌ها پاک کند، در واقع هیچ چیز بامعنی و ارزشمندی در دلش نخواهد داشت، حتی اگر ظاهراً در زندگی‌اش چیزهایی داشته باشد. در واقع، درونش خالی است و جلوه‌ای ندارد.