هوش مصنوعی: من با حالتی شورانگیز و عشقی عمیق می‌گریم و این اشک‌ها را مانند شراب تلخ تعبیر می‌کنم. این اشک‌ها را به گونه‌ای در می‌آورم که مانند ابرها برروی مرواریدها، حس و حال تلخ را به زیبایی تبدیل کند.

هوش مصنوعی: زاهدان با روحیات کودکانه، گروهی شیرین هستند و من در کار کسانی که مستندند، این شراب تلخ را به کار می‌برم.

هوش مصنوعی: عاشق سرگردان چه می‌داند که محبت و سرزنش چیست؟ مثل این است که او تلخی آب شور را هنگام نوشیدن آب شیرین فراموش می‌کند.

هوش مصنوعی: شراب زلال و روشن، درد و غم را درمان می‌کند و همچون تیغی، ابری تیره و تلخ را می‌شکافد.

هوش مصنوعی: تا کی عمرم به خاطر ترس از مرگ به تلخی سپری شود؟ تصمیم دارم که حتی در خواب تلخ، لحظه‌ای شیرینی برای خودم بسازم.

هوش مصنوعی: من طوری به تلخی‌های نگاه او عادت کرده‌ام که به جای آن تلخی، شیرینی را می‌شمارم.

هوش مصنوعی: به قدری تلخی را در چهره‌های شیرین دیده‌ام که دیگر خنده‌های شیرین را هم به عنوان دعوا و سرزنش تلقی می‌کنم.