هوش مصنوعی: دل زمانی که از خنده‌های شیرین و بی‌خیالی کودکانه خالی می‌شود، دوباره به یاد می‌آورد که چگونه این غم و درد، ناشی از گریه‌های عاشقانه و عمیق است.

هوش مصنوعی: دل را به هم بزن و به هم بریز، چرا که دیدن چهره معشوق باعث می‌شود که آینه شکسته و تصاویری ناخوشایند از خود نشان دهد.

هوش مصنوعی: دل به اندازه‌ای تاریک و پنهان است که خواب غفلت را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد و بیداری که به داستان‌ها و افسانه‌ها اختصاص یابد، در واقع بی‌فایده است.

هوش مصنوعی: آدمی که از خطرات و حوادث زندگی در امان است، باید به همان چیز کم و ناچیز قنعت کند که ممکن است به یک دانه نیز مشابه باشد. در واقع، ارزش و امنیت می‌تواند در چیزهای کوچک و ساده نیز یافت شود.

هوش مصنوعی: این افراد غافل، در واقع به دنبال آبادانی و ساختن زندگی خود هستند، حتی اگر دارایی‌هایشان به ویرانی تبدیل شود.

هوش مصنوعی: چرا سایه‌ای که بر در هر خانه می‌افتد، یک‌بار هم به دل ما نمی‌رسد؟

هوش مصنوعی: عمر گرانبهای من به خاطر حرف‌ها و صداها از بین رفت. شب‌های طولانی به مانند داستانی می‌گذرد.

هوش مصنوعی: شوق و آرزوی آب در دل پروانه، همچون سرابی است که از دور دیده می‌شود، و او هرگز نمی‌تواند به آن آب واقعی دست یابد. این آرزو و شور، بیشتر از نور ماه است، اما در نهایت دل پروانه به خنکی نمی‌رسد و همیشه در جستجوی آن آب است.

هوش مصنوعی: اگر انسان‌ها مانند پادشاهی سلیمان دارای قدرت و امکانات بی‌انتهایی بودند، اما همچنان دل‌هایشان کوچک و تنگ بود، در نهایت زندگی آنها به ناچار پر از کدورت و مشکلات می‌شد.

هوش مصنوعی: زنگ و کدورت از دل سیاه بیرون می‌رود و این شمع روشن به عشق پروانه می‌باشد.

هوش مصنوعی: دل او از دوری به شدت زخمی می‌شود، مانند این که هر قطره‌ای که به چیزی ارزشمند تبدیل می‌شود، احساس تنگی فضا را در او ایجاد می‌کند.

هوش مصنوعی: زمانی که شراب به آرامی در خم می‌رسد، آن شخصی که به میخانه می‌رود و در آنجا زندگی می‌کند، به خواسته‌اش می‌رسد.