هوش مصنوعی: از زیبایی جوانان دل ما شاداب می‌شود و زخم‌های قدیمی‌مان با بوی خوش مشک تازه می‌گردد.

هوش مصنوعی: هرچند که زمان می‌گذرد و آن نخل زیبا ممکن است کهنه شود، اما رابطه محبت‌آمیز ما همچنان تازه و نو باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: عشق می‌تواند حتی از دل‌شکستگی و آلام نیز جان تازه‌ای بگیرد و جان تازه‌ای به وجود آورد. همان‌طور که مغز از استخوان سوخته به زندگی ادامه می‌دهد، عشق نیز می‌تواند از درد و رنج وجود خود را بازسازی کند.

هوش مصنوعی: عاقل به زیر درختی که سایه دارد می‌نشیند و نفسش را آرام می‌کند، اما من از غم دو نفر همچنان دلم تازه و پر از اندوه است.

هوش مصنوعی: سوزش و غم موجود در دل ما، در روز قیامت به آلودگی و دلیری تبدیل می‌شود، درست مانند صبح که با نور سرخ شفق روشن می‌شود. این احساس درد و زخم ناشی از ترانه‌ای که می‌خوانیم، همیشه تازه و زنده باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: به اندازه‌ای که او شبیه کاه می‌شود، امید من به او بیشتر می‌شود و مانند جدیدی تازه‌تر و مهم‌تر می‌شود.

هوش مصنوعی: انسان‌ها با افزایش سن، به طبع طبیعت خود کم‌طاقت‌تر و بخیل‌تر می‌شوند، در حالی که حتی یک گدا هم می‌تواند حرص و طمعی تازه و جدید داشته باشد، مانند لباسی کهنه که هنوز برایش ارزش قائل‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی که داغ تخمی که سوخته است، با باران تازه می‌شود، دل ما نیز با نوشیدن باده تازه می‌شود.