هوش مصنوعی: دل از شدت درد و آزار مانند غنچه‌ای باز می‌شود که در آغوش خار قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: هر چشمی لیاقت دیدن زیبایی‌های خاص را ندارد، تا زمانی که این زیبایی‌ها آشکار شوند و به چشم عموم بیایند.

هوش مصنوعی: هرگاه دو چیز به هم متصل باشند، اگر یکی از آن‌ها دچار مشکل شود، به سرعت بر دیگری نیز تأثیر می‌گذارد و او نیز دچار مشکل خواهد شد. اگر از وسط ارتباطشان جدا شوند، این مشکل بیشتر نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: بهتر است که من همچنان به حسرت آن چشم نیمه‌بیدار خودم بسنده کنم، اگر بیداری به من دولت و خوشبختی بدهد.

هوش مصنوعی: زیبا رویان از روزنه های بهشت سر بر می‌آورند، هر کجا که لبان یار به سخن باز شود.

هوش مصنوعی: در هر قلبی که یک راز کوچک وجود دارد، مثل غنچه‌ایی که در شب تار بیشتر باز می‌شود، آن راز به تدریج خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: آیا روحی که از تنگی مکان ناله می‌کند، در محدودیت‌های زندگی چه اندازه می‌تواند آزاد شود؟

هوش مصنوعی: افراد نادان به دلیل نادانی خود در تاریکی گرفتار می‌شوند و مانند سگی که در شب با دهن قفل شده ناله می‌کند، نمی‌توانند به درستی سخن بگویند یا خود را بیان کنند.

هوش مصنوعی: دل‌های سرد و بی‌احساس، با نسیم صبح مانند آتش گرم می‌شوند و عشق معشوق باعث می‌شود که این دل‌ها باز شوند و نرم گردند.

هوش مصنوعی: جوانه‌های بهاری و نشاط آن نتوانستند به بلبل غمگین من فرصتی بدهند تا گلبرگش باز شود و شکوفا گردد.

هوش مصنوعی: در زمانی که غنچه‌ها باز شدند و زیبایی‌های طبیعت جلوه‌گری کردند، هنوز مسائل و مشکلات من حل نشده باقی مانده است.