هوش مصنوعی: اگر زلف تو که به زیبایی سنبل است، از چینی باز شود، مانند خون از دماغ مشک، جویبارهایی درختان را پر خواهد کرد.

هوش مصنوعی: ماهی که از زیبایی‌اش باخبر است و از شرم خود را می‌پوشاند، اگر فقط یک دکمه از لباس تو باز شود، چگونه می‌تواند جلوه‌گر شود؟

هوش مصنوعی: من از تو شیوه‌هایی دیده‌ام که بیان کردنشان با هزاران کلام نرم و زیبا هم کار آسانی نیست.

هوش مصنوعی: گفتگو کن و با زیباترین کلمات خود را بگشا، زیرا از دل تو حقیقت و زیبایی نمایان می‌شود. چهره‌ات را نشان بده تا دیگران بتوانند زیبایی درونت را ببینند و تمام زشتی‌ها و حجاب‌ها از بین برود.

هوش مصنوعی: اشک حسرت مانند آب قیمتی و گرانبهایی است که در چشم صدف قرار دارد، و در جایی که لعل (گوهری) او به شکر (شکلات) تبدیل می‌شود و سبب خنده می‌شود.

هوش مصنوعی: قسمت اول به این معناست که زندگی من تحت تأثیر سرنوشتی است که به آن دچار شده‌ام و این تأثیر مانند خطی شکسته است. در ادامه، این تصویر به پرواز و آزادی اشاره دارد که در نهایت به سرنوشتم مرتبط می‌شود و ممکن است راهی تازه برای من به ارمغان آورد.

هوش مصنوعی: صبح با زیبایی و لطافتش، مانند ابرویی که به آرامی بالا می‌رود، جلوه‌گر می‌شود. ای ساقی، بگذار تا این لحظه‌ی زیبا را همچون نمازی با ارزش دریابیم، پیش از آنکه فرصت از دست برود.

هوش مصنوعی: هر کسی با لذت و سلیقه، به درک معانی جدید و ناآشنا عادت کرده است و صائب هم به شیوه‌ای نوین و تازه از شعرش آشناست.