هوش مصنوعی: در باغی که وقتی لباس تو را باز کنند، هزاران پیراهن گل مانند می‌شوند.

هوش مصنوعی: اگر اشک‌های شوق من به خاطر تو بریزد، آنوقت نمکینی که در چشمانم است، به خاطر قدردانی و محبت من به تو، همچون داروی شفابخش می‌شود.

هوش مصنوعی: سرنوشت تلخ، روح من را به شدت تحت تأثیر قرار داده و از طبیعت من، مانند سنگی که سرمه را از آب می‌سازد، بیرون نمی‌آید و بی‌صدا باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: هر کس که با هنر سخن گفتن آشنا شود، باید به مانند قلم و با دقت و ظرافت، عیب‌های خود را برطرف کند و بر روی سر خود، تیغ تیز را به کار گیرد. این نشان می‌دهد که برای اصلاح و بهبود خود، باید با جدیت و دقت عمل کرد.

هوش مصنوعی: هر چه انسان بیشتری مال و ثروت پیدا کند، نفس او هم بیشتر طغیان می‌کند و به تمایلات نادرست سوق می‌دهد. مانند ماری که به گنجی می‌رسد و به اژدهایی خطرناک تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: کمک و نیکی باید در جای خود انجام شود، در غیر این صورت برکات و فراوانی به افرادی که از آن بهره‌ای نمی‌برند، می‌رسد.

هوش مصنوعی: این بیت به ما می‌گوید که در دنیای پرشور و پرآشوب، هیچ رفیق و همدمی به اندازه‌ی یک آینه نمی‌تواند با ما باشد. آینه‌ای که از آب پاک و بی‌کدورت ساخته شده، می‌تواند به وضوح حقیقت را به ما نشان دهد و در چنین شلوغی و کثرت، روشنایی و صفای خود را حفظ کند.

هوش مصنوعی: دوست داشتن و خوشبختی گاهی می‌تواند به علت یک حادثه یا رفتار ناپسند به باد برود، مانند دانه‌ای که ناگهان در آسیابی قرار گیرد و له شود.

هوش مصنوعی: کسی که با زیبایی‌ها و لذت‌ها آشنا شود، به آرامی و به طور خاص، بهترین‌ها را از زندگی انتخاب می‌کند.