هوش مصنوعی: عقل و خرد نمی‌تواند به افرادی که دیوانه هستند، دسترسی پیدا کند. هرکسی که به بیابان و خشکی می‌رود، نشانه‌ی دیوانگی اوست و نمی‌تواند از عقل خود استفاده کند.

هوش مصنوعی: هرچند که زمان می‌گذرد و او پیرتر و فراموشکارتر می‌شود، اما ظلم و ستم ما از یاد آسمان نمی‌رود.

هوش مصنوعی: استقامت و پایداری ما به خاطر عشق اوست، اگرچه به نظر می‌رسد که زخم‌هایمان خونریزی ندارند.

هوش مصنوعی: ناامیدی و بی‌تابی نکن، زیرا دشواری‌ها و مشکلات نمی‌توانند بر ارزشت تأثیر بگذارند و از جایگاه تو کم کنند.

هوش مصنوعی: هر جا که عشق و دل مشغولی وجود دارد، غم و اندوه آن فرد را احاطه کرده و او نمی‌تواند از چرخش تقدیر و حوادثی که بر او می‌گذرد، فرار کند.

هوش مصنوعی: پرندۀ افسانه‌ای عنقا از کوه قاف به سر و صدا نمی‌آید و غم و درد مجنون از دل کودکان رخت برنمی‌بندد.

هوش مصنوعی: چشم‌های زیبا و دل‌فریب من که همیشه در نظر داشت، حالا با ریختن اشک‌هایم از دیدم کنار رفته‌اند، و آن قد زیبا و موزون دیگر نمی‌تواند از ذهنم برود.

هوش مصنوعی: افراد بی‌خبر نمی‌توانند از خود خارج شوند و مانند افرادی که در خواب هستند، به جایی نمی‌روند.

هوش مصنوعی: در هنگام خواب، انسان دچار احساسات و افکار مختلفی می‌شود. عشق به ثروت و گنج همیشه در دل برخی از افراد، مانند قارون، وجود دارد و برای آن‌ها از بین نمی‌رود.

هوش مصنوعی: غم آن زلف باستانی را تحمل کن، زیرا این درد و رنجی که داری، با هیچ جادویی از بین نمی‌رود.