غزل شمارهٔ ۴۲۵۱
کی یاد زلفش از دل بی کینه می رود
از یاد طفل کی شب آدینه می رود
دارد هنوز شرم حضور مرا نگاه
پنهان ز من به خانه آیینه می رود
هر چند بر رخش در دل باز می کنند
زاهد همان به مسجد آدینه می رود
عمری است تا چو نافه بریدم ازان غزال
خونم همان ز خرقه پشمینه می رود
مشتاق سینه های صبورست راز عشق
گوهر نفس گسسته به گنجینه می رود
نشنیده ای که می شکند سنگ سنگ را
از باده کهن غم دیرینه می رود
آهم به سینه سنگ زنان می دود برون
هر جا که حرف سینه بی کینه می رود
صائب شود به شبنم اگر داغ لاله محو
از باده نیز زنگ غم از سینه می رود
غزل شمارهٔ ۴۲۵۰: می در پیاله کن که گل و لاله می رودغزل شمارهٔ ۴۲۵۲: یک شب نمی رود که دل از جا نمی رود
اطلاعات
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
کی یاد زلفش از دل بی کینه می رود
از یاد طفل کی شب آدینه می رود
هوش مصنوعی: دل آدمی که از کینه پاک است، هرگز یاد زلف یار را فراموش نمیکند، مانند اینکه حافظهی یک کودک هرگز شبهای جمعه را فراموش نخواهد کرد.
دارد هنوز شرم حضور مرا نگاه
پنهان ز من به خانه آیینه می رود
هوش مصنوعی: هنوز هم نگاه پنهانی من را با شرم به خانه آینه میبرد.
هر چند بر رخش در دل باز می کنند
زاهد همان به مسجد آدینه می رود
هوش مصنوعی: با وجود اینکه بعضیها ظاهراً در دل خود به زیباییهای دنیا توجه میکنند، اما بهتر است زاهدان همانگونه که هستند، به مراسم عبادی خود بپردازند و به مراکز مذهبی بروند.
عمری است تا چو نافه بریدم ازان غزال
خونم همان ز خرقه پشمینه می رود
هوش مصنوعی: سالهاست که از زمان جدا شدنم از آن غزال، خونم همچنان از خرقه پشمین جاری میشود.
مشتاق سینه های صبورست راز عشق
گوهر نفس گسسته به گنجینه می رود
هوش مصنوعی: عاشقانی که با صبر و شکیبایی در دل خود تحمل میکنند، به عمق راز عشق پی میبرند و گوهر وجودشان به معنای واقعی به گنجینه دل میرسد.
نشنیده ای که می شکند سنگ سنگ را
از باده کهن غم دیرینه می رود
هوش مصنوعی: شاید تا به حال نشنیدهای که چه اندازه سنگها به یکدیگر فشار میآورند، همانطور که از شراب قدیمی، غمهای گذشته به بیرون میآید.
آهم به سینه سنگ زنان می دود برون
هر جا که حرف سینه بی کینه می رود
هوش مصنوعی: آه من مانند جریان آبی خروشان از سینهام خارج میشود و به سمت جاهایی میرود که در آنجا سخنان پاک و بیکینه را مطرح میکنند.
صائب شود به شبنم اگر داغ لاله محو
از باده نیز زنگ غم از سینه می رود
هوش مصنوعی: اگر داغ لاله در اثر شبنم پاک شود، پس از نوشیدن باده نیز غم و اندوه از دل انسان دور میشود.

صائب