گنجور

غزل شمارهٔ ۴۲۲۸

مردان نظر سیاه به دنیا نمی‌کنند
روز سفید خود شب یلدا نمی‌کنند
پیکان دهن به خنده چو سوفار باز کرد
از کار ما هنوز گره وا نمی‌کنند
خوبان که همچو سیل عنان‌ریز می‌روند
اندیشه از خرابی دل‌ها نمی‌کنند
دارد حذر ز سایه خود عقل شیشه دل
دیوانگان ز سنگ محابا نمی‌کنند
در عالمی که حشر مکافات قایم است
از تیشه رخنه در دل خارا نمی‌کنند
آن‌ها که کرده‌اند چو کف بار خود سبک
اندیشه از تلاطم دریا نمی‌کنند
در راه چون پیاده حج خرج می‌شوند
جمعی که فکر توشه عقبی نمی‌کنند
سستی مکن که راهنوردان کوی عشق
در خواب مرگ نیز کمر وانمی‌کنند
صائب تمام عمر به زندان وحشتند
جمعی که زندگی به مدارا نمی‌کنند

اطلاعات

وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

مردان نظر سیاه به دنیا نمی‌کنند
روز سفید خود شب یلدا نمی‌کنند
هوش مصنوعی: مردان بزرگ و بااخلاق به دنیا و مشکلات آن توجهی نمی‌کنند و برای روز روشن و آینده خوب خود، شب طولانی و تاریک را نمی‌پذیرند.
پیکان دهن به خنده چو سوفار باز کرد
از کار ما هنوز گره وا نمی‌کنند
هوش مصنوعی: وقتی پیکان دندان‌هایش را به خنده نشان داد، ولی نشان می‌دهد که هنوز کار ما برای حل مشکلات دشوار است.
خوبان که همچو سیل عنان‌ریز می‌روند
اندیشه از خرابی دل‌ها نمی‌کنند
هوش مصنوعی: زیبایانی که مانند سیل با شتاب و بی‌پروایی می‌گذرند، هیچ توجهی به درد و خراب‌های دل‌ها ندارند.
دارد حذر ز سایه خود عقل شیشه دل
دیوانگان ز سنگ محابا نمی‌کنند
هوش مصنوعی: عقل از سایه خود احتیاط می‌کند و دل دیوانگان از سنگ نمی‌هراسد.
در عالمی که حشر مکافات قایم است
از تیشه رخنه در دل خارا نمی‌کنند
هوش مصنوعی: در دنیایی که حساب و کتاب اعمال وجود دارد، هیچ کس نمی‌تواند به راحتی و با زدن یک ضربه به دل سنگی، آن را بشکند.
آن‌ها که کرده‌اند چو کف بار خود سبک
اندیشه از تلاطم دریا نمی‌کنند
هوش مصنوعی: کسانی که از مشکلات و چالش‌ها بر خود غلبه کرده‌اند و بار سنگین مسئولیت‌ها را از دوش خود برداشته‌اند، به راحتی نمی‌ترسند و نگران تلاطم و تغییرات زندگی نمی‌شوند.
در راه چون پیاده حج خرج می‌شوند
جمعی که فکر توشه عقبی نمی‌کنند
هوش مصنوعی: برخی از مردم در مسیر زندگی مانند پیاده‌روها در سفر حج هزینه‌های زیادی را صرف می‌کنند، اما به فکر سزای اعمال خود و آنچه در آینده انتظارشان را می‌کشد، نیستند.
سستی مکن که راهنوردان کوی عشق
در خواب مرگ نیز کمر وانمی‌کنند
هوش مصنوعی: سستی نکن و سست نشو، زیرا مسافران عشق حتی در عمیق‌ترین خواب‌ها نیز از تلاش و کوشش دست نمی‌کشند.
صائب تمام عمر به زندان وحشتند
جمعی که زندگی به مدارا نمی‌کنند
هوش مصنوعی: زندگی افرادی که با دیگران مدارا نمی‌کنند، همیشه در رنج و عذاب است و آن‌ها در واقع خود را به نوعی در زندان وحشت قرار داده‌اند.