هوش مصنوعی: چشم‌هایی که در انتظار روشنایی و روشنی هستند، هیچ‌گاه انتظار بازتاب صبح و امید را ندارند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که افرادی که در آرزوی شهادت و فداکاری هستند، نباید به خون‌های اهریمنی و بی‌فایده توجه کنند. رحم و شفقت بر کسانی که مورد ظلم و ستم قرار می‌گیرند، لازم است، زیرا آن‌ها افرادی هستند که به حق و حقیقت نرسیده‌اند و شهادت را تجربه نکرده‌اند. در واقع، از ارزش و اهمیت فداکاری در راه حق و حقیقت سخن می‌گوید.

هوش مصنوعی: از نگاه من، عمرم به هدر رفته است. کسی آسوده‌خاطر است که دیگران به دیدنش نمی‌آیند.

هوش مصنوعی: اگرچه گران و سنگین است مانند زنگ بر روی آینه، اما هر طوطی‌ای که چیزی بگوید یا بشنود، آن را فراموش می‌کند.

هوش مصنوعی: از فاصله‌ای دور، ترس و تنهایی عشق دیوانه همچنان برقرار است و مردم هنوز در زیر سایه درخت بیدش آرامش نمی‌یابند.

هوش مصنوعی: هر کسی که عملش مانند شب تیره باشد، از صبح عفو، نامه‌ای سفید و پاک نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: در روز قیامت، کسی که توانایی دیدن و فهم درست را دارد، از زیر خاک برمی‌خیزد و می‌داند که دیگران نمی‌توانند او را درک کنند.

هوش مصنوعی: چشمی که به برکت غیبی می نگرد، هرگز به کلیدی برای باز شدن نیاز ندارد؛ او همواره پذیرای خفایای الهی است.

هوش مصنوعی: همه به زیبایی و مهربانی دیگران توجه دارند، اما کسی که دلش شاداب و خندان است، هیچ گاه شر و زهر را در دل نمی‌پروراند.

هوش مصنوعی: در روز قیامت، دل‌هایی که از غم و گریه پاک نشده‌اند، همچون خانه‌ای تاریک و بی‌نور خواهند بود. این دل‌ها باید با اشک و اندوه خود، به روشنی و شادی برسند.