هوش مصنوعی: روزی خواهد آمد که زخم‌های عمیق ما را درمان می‌کنند و بر روی سینه‌امان، درد و رنج‌های گذشته را به فراموشی می‌سپارند.

هوش مصنوعی: آن‌هایی که در تلاشند همه چیز را در دو دنیا به حداکثر برسانند، وقتی که به خاطر دست کوتاه خود به نتیجه نمی‌رسند، مانند سبو می‌شوند که نمی‌تواند چیزی را در خود نگه دارد.

هوش مصنوعی: کساني که از آينه، درد و زخم خود را مشاهده کرده‌اند، رازی را می‌دانند که تنها در واقعیت می‌توانند آن را بیان کنند.

هوش مصنوعی: از دل پر از غم کسی نمی‌تواند با گریه این خانه را پاک کند، تنها راه آن، از بین بردن یا جابه‌جا کردن آن خانه است.

هوش مصنوعی: افرادی که به طور مداوم در حال احترام و شرافت هستند، مانند گوهرهایی که از چشمه‌های آب زلال برای شستن چهره‌ی خود بهره می‌برند، همیشه در جایگاه والا و ارجمندی قرار دارند.

هوش مصنوعی: با گذشت زمان و تجمع مداوم، مشکلات و تنش‌ها به شکلی آشکار و واضح نمایان می‌شوند، همان‌طور که آب آرام آرام در ظرف جمع می‌شود و به شکل زیبا و درخشان درمی‌آید.

هوش مصنوعی: چشم‌های پرسروصدای ما سزاوار آتش و عذاب است، اما تنها به خاطر نامه‌ای که نوشته‌ایم، به ما توجه می‌کنند.

هوش مصنوعی: اگر دریا گلیم من را بشوید، سنگ قیمتی در چشم صدف به نظر می‌رسد.