هوش مصنوعی: هر کسی که از درد و رنج من بگوید، مثل شیشه‌ای که می‌شکند، زخم‌هایم را دوباره باز می‌کند و درد مرا تازه‌تر می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر کسی آرامش خاطر داشته باشد، می‌تواند حتی موضوعاتی که به ظاهر پیچیده و پراکنده به نظر می‌رسند را به شیوه‌ای منسجم و مرتب درآورد.

هوش مصنوعی: چهره‌ات مانند بهشتی است که هر بار که نگاه می‌کنم، ایمانم به بهشت جاودانه را تازه می‌کند.

هوش مصنوعی: امشب چه کسی است که دلش می‌خواهد زیبایی نور ماه را تماشا کند، چرا که هاله نور مهتاب او را به آرامش و خواب نزدیک می‌کند؟

هوش مصنوعی: آن چهره مانند گل است و نیازی به آرایشگر ندارد؛ زیرا زیبایی‌اش به قدری زیاد است که حتی تماشای آن قلب را بی‌دلیل شاد می‌کند.

هوش مصنوعی: مستان از دنیای خود فراتر رفته‌اند و ساقی در این حال، همچنان به اندازه و اعتدال پایبند است.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که مانند ابر، ثروت و منابع کسی به خاطر سخاوت و بخشش او به وجود آمده است و در واقع شهرت و نام نیک او نتیجه‌ی کرم و سخاوتش است. شاعری که با بخشش‌های خود، نامش را در بین مردم ماندگار کرده و به نوعی آوازه‌اش را از طریق generosity به دست آورده است.