هوش مصنوعی: اگر از دور نگاه کنیم، گلچین (کسی که گل‌ها را انتخاب می‌کند) هیچ توجهی به خارها ندارد و تنها به زیبایی گل‌ها فکر می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر جگر تشنه از آب گول‌زننده‌ی کوثر سیراب شود، به درمان تشنگی دیدار می‌پردازد.

هوش مصنوعی: هر کسی که به دیوار رو کند، این سنگلاخ را برای خود هموار می‌سازد.

هوش مصنوعی: چشم‌های اشک آلود او، مانند مویی که بر تنش است، در دل هر کسی که از ناله و گریه‌ام تاثیر می‌گیرد، به شدت تحت تاثیر قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: پیری که به خاطر دل‌سردی و ناامیدی‌اش، رنگ و روی شادابی و امید صبح را به شب تار خود تبدیل می‌کند.

هوش مصنوعی: دیوانه‌ای که به عشق و حال خودش مشغول است، از انتقاد و قضاوت دیگران نمی‌ترسد. این کبک مست، بدون توجه به مشکلات و ملامت‌ها، در سرسبزی کوه‌ها شادی می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر از دور نگاهمان کنیم، چشمان پاک مثل آینه، ما را از دیدن منع می‌کنند.

هوش مصنوعی: دستی که از کنترل خود خارج شده و از اختیار فرد دور شده، مانند پرنده‌ای که به دور کمر محبوبش می‌چرخد و به او نزدیک می‌شود.

هوش مصنوعی: چشمان نیمه مست تو، دل مرا بیمار کرده و برای درمان آن نیاز به پرستار دارم.

هوش مصنوعی: اگر کسی در خانه‌اش گوشه‌گیر و تنها باشد، دلش هیچ‌گاه آرام نمی‌گیرد. او همچنان به گشت و گذار در کوچه‌ها و بازارها می‌پردازد.

هوش مصنوعی: هر دلی که سخت و بی‌احساس شده باشد، هر دردی که بر آن وارد می‌شود، دوباره آن را بیدار و زنده می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی که از تماشای زیبایی بیرون بیایی، حجاب تو مانند آینه‌ای می‌شود که زیبایی را می‌پوشاند.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که باهوش است، در این باغ نمی‌تواند فقط به گل‌ها توجه کند و باید به خاری که در کنار آن‌ها هست نیز دقت کند.

هوش مصنوعی: چون شمع به خاطر محبت زیاد، چروک و پژمرده می‌شود و چهره‌اش تحت تأثیر اشتیاق و میل به دوست، مانند تاروپود زرد و نازک می گردد.

هوش مصنوعی: در چشمی که به جزئیات توجه دارد، هیچ چیزی نمی‌تواند مانع دیدن واقعیات شود؛ حتی در نقاطی که حرکت و تغییر وجود دارد.

هوش مصنوعی: چشمان من روشنایی خاصی دارند و از آن خطی که می‌بینم، دیگران فقط خاک تیره‌ای را در نظر می‌آورند.