هوش مصنوعی: زخم و داغی که از درد درونم دارم، به شدت خود را نشان می‌دهد و مانند آتشی سوزان در سینه‌ام می‌سوزد.

هوش مصنوعی: هر لاله‌ای که از دل سنگی می‌روید، به نوعی عشق و شوق را نشان می‌دهد و این عشق در دل فرهاد، زبانه‌های آتشین به پا می‌کند.

هوش مصنوعی: عاشقان نمی‌توانند از دل خود سخن بگویند و فریادشان به لب‌هایشان نمی‌رسد. بلبل هم به خاطر اندوهی که دارد، تمام وقت فریاد می‌زند.

هوش مصنوعی: هر که در دلش شادی و خوشی دارد، تلاش می‌کند تا در زندگی خود جایی برای زیبایی و سرزندگی ایجاد کند، حتی اگر در شرایط سخت و تیره‌ای به سر ببرد.

هوش مصنوعی: دل من مانند آیینه‌ای است که پر از خیال اوست و همچون کوه قاف، امواجی از زیبایی و شگفتی را به وجود می‌آورد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از شدت عشق نمی‌میرد، چرا که این سیل که هم بر ویرانه‌ها و هم بر مکان‌های آباد می‌تابد، تاثیری بر جان کسی ندارد.

هوش مصنوعی: صائب به طور ناآگاهانه و بی‌ادبانه به خود آسیب می‌زند، در حالی که کسی که به استادش تمسخر می‌کند، از نادانی‌اش خبر ندارد.