هوش مصنوعی: اگر معشوق را به خاطر بی‌نیازی خلق کرده‌اند، ما را به گونه‌ای آفریده‌اند که همواره به محبت و بالت های زیبای او نیازمند باشیم.

هوش مصنوعی: تو را با زیبایی خاصی خلق کرده‌اند و چهره‌ام را با احساس و نیاز به آفرینش بخشیده‌اند.

هوش مصنوعی: گوهری که تو هستی و نقطه‌ای از شگفتی‌هاست، با رازهایی عمیق‌تر از آنچه به نظر می‌رسد، پنهان شده است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس دلش را از تابش آفتاب قلب تو نربوده است و برای تو دست تصرفی دراز کرده‌اند.

هوش مصنوعی: در نگاه من هیچ کمبودی وجود ندارد، چرا که زیبایی چهره‌ات مانند آتش سوزانم کرده است.

هوش مصنوعی: چرا تصویری از زیبایی دلنشین یار نمی‌توان ساخت، در حالی که آینه‌هایی برای نمایش زیبایی‌ها خلق شده‌اند؟

هوش مصنوعی: دل در اثر دیدن آن چهره‌ی آتشین می‌سوزد و این نوشیدنی چه شیشه‌ای را به وجود آورده که این‌گونه گداخته است.

هوش مصنوعی: چهره شما مانند خورشید است که دل عاشقان را روشن می‌کند، و همچون ماه درخشانی که هزاران بار دل‌ها را شکسته و دوباره جان تازه‌ای به آنها بخشیده است.

هوش مصنوعی: هیچ کس به حال دل شکسته من توجهی نمی‌کند، این رشته‌ای که برای نواختن دل‌ها درست شده، برای چه هدفی ساخته شده است؟

هوش مصنوعی: هر خم ابرو، برای برآورده کردن نیازهاست و این خم ابرو به مانند یک قبله برای نماز نمازگزاران ساخته شده است.

هوش مصنوعی: در اینجا، جهان تاریک بر اساس زیبایی‌ها و رازهای حیات جلوه‌گر است و تمام این زیبایی‌ها به خاطر وجود چیزهایی است که برای زندگی و احساس نیاز به آب طراحی شده‌اند.

هوش مصنوعی: شب‌های جدایی به قدری طولانی و تاریک هستند که نور آفتاب قیامت هم نمی‌تواند آن‌ها را کوتاه کند.

هوش مصنوعی: کبک من هستم، اما دیگران خون بی‌گناه من را می‌گیرند؛ همچون بازهایی که از جنگل درآمده‌اند.

هوش مصنوعی: از زندگی و دنیای سخت و پرمشقت انتظار نداشته باش که برایت آسایش و راحتی به ارمغان بیاورد، زیرا این دنیا برای آزمایش و سختی کشیدن ساخته شده است.

هوش مصنوعی: از دل شکستگی و غم و اندوه نگران نباش، زیرا زیبایی این زلف‌های تاب‌دار به خاطر همان شکستگی‌ها و نقص‌هاست.