هوش مصنوعی: دل را نمی‌توان به زلف زیبا و دل‌فریب رساند، و این پاهای لنگ و ناتوان را هم نمی‌توان به جایی برد.

هوش مصنوعی: اگر دل سنگینی نداشته باشی، می‌توانی با آن لعل درخشان به صد تشنه آب برسانی.

هوش مصنوعی: در جمع ما، نیازی به عجله نیست؛ با نوشیدن یک یا دو جام، می‌توان به ما ملحق شد.

هوش مصنوعی: ما از خودمان جدا شده و در آتش نشسته‌ایم، اما با یک نگاه می‌توانیم به خدا نزدیک شویم.

هوش مصنوعی: مرا در میان طمع و سرخوشی حبس کرده‌اند، در زمانی که به راحتی می‌توان به خوشی و شادابی دست یافت.

هوش مصنوعی: در هیچ محفل و جمعی، نمی‌توان با نوشیدن شراب واقعاً مست شد، مگر این که در حالت رضا و خشنودی به مقام و مرتبه‌ای برسد.

هوش مصنوعی: با تلاش و اراده می‌توانیم عوالم بالا را به دست آوریم و این زیبایی را که مانند سرمه‌ای در چشم پرندگان است، به عرضه کنیم.

هوش مصنوعی: سختی‌های گذشته و مشکلاتی که از بین رفته‌اند، قابل بازگشت یا احیا نیستند. تلاش برای به دست آوردن چیزی که دیگر وجود ندارد، بی‌فایده است.

هوش مصنوعی: اگر شانس و اقبال خوب نباشد، دست دراز کردن به آن دو زلف جذاب همچنان ممکن است.