هوش مصنوعی: دل من هرگز از تیر مژه‌ی او آزاد نشد. این تیر کج هرگز از هیچ شکاری بی‌خطا نماند.

هوش مصنوعی: گریه‌های ما در شب وصال هیچ آرامشی پیدا نکرد و آب روان سرمه‌ای از سنگ به صدا درنیامد.

هوش مصنوعی: ما به هر جایی که بخواهیم برویم، چقدر با اهمیت و ارزشمندیم؟ در مقایسه با زمین و طبیعتی که ما را احاطه کرده، به نظر می‌رسد که ما هیچ‌گونه آشنایی با آن نداریم.

هوش مصنوعی: از غم و آه ما هیچ کم نشد و دل‌تنگی‌مان بیشتر شد. تمام دنیا از بین رفت و این باران هم باز نشد.

هوش مصنوعی: عاشق نمی‌تواند مانند کاروان عقل عمل کند، زیرا عشق و عقل هرگز نمی‌توانند به یکدیگر وابسته باشند و عشق تنها نشانه‌ای از عشق است و نه مدرکی از راهی که باید در آن پیش رفت.

هوش مصنوعی: کی کسی به درد دل از دست رفته‌ها می‌رسد، وقتی که کسی نتوانسته دامن پر از گل را رها کند؟

هوش مصنوعی: هرچقدر هم که فاصله از محبوب افزایش یابد، بوی عشق و یاد او از دل دور نمی‌شود. در هر جایی که برود، عطر آن خوشبو همیشه همراهش خواهد بود.

هوش مصنوعی: شکر و شیرینی کجا به تلخی فقر می‌رسد؟ نیشکر که داغ و پرطعم است، چرا به سرنوشت بوریا (پارچه ساده) نمی‌رسد؟

هوش مصنوعی: هنوز مشخص نشده است که مسیر زندگی و علت آن چیست تا شکست‌های ما به سادگی فراموش نشود و به ما کمک نکند.

هوش مصنوعی: از زمانی که رنگ شب از روی موهای او افتاد، بخت بی‌رحم به من اشک‌هایم را شبیه اشک شمع ریخت، اما درد عاشقی هرگز فراموش نشد.

هوش مصنوعی: آب طلا از غبار یتیمی به دست آمده است، مانند اینکه غم دل ما از غبار بی‌صفایی پاک نشد.