هوش مصنوعی: من مانند آینه‌ای هستم که از نور زیاد رنج می‌کشم و قلبم به زیبایی سبزه و طبیعت جلب می‌شود.

هوش مصنوعی: با مردان زاهد و خشک صحبت‌های درست و حقی نکن، چون ببین چطور منصور را به دار می‌زنند.

هوش مصنوعی: این باغ کیست که مژگان آفتاب مانند خاری از دیوار بالا می‌رود؟

هوش مصنوعی: در اینجا، کسی که به لطافت و ملایمت معروف است، به دلیل مشکلاتی که در اطرافش وجود دارد، دچار درد و رنج شده است و احساس می‌کند که این لطافت، به عنوان یک نقطه ضعف برایش تبدیل شده و او را مورد آزار قرار می‌دهد. مانند اینکه مانند مومی نرم و آسیب‌پذیر است که از یک ابزار تیز مانند تیغ، دچار آسیب می‌شود.

هوش مصنوعی: می‌خواهم که ابرها به دقت بر روی من که بسیار گرم هستم بیدار شوند، در این میان، یک گل به آرامی از گوشه‌ی دستار بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: موهای مشکی و زیبای او که یادش همیشه در ذهنم است، ای کاش چه دوری از آن چهره گل‌سان می‌کشد.

هوش مصنوعی: آب از چشمه‌ساری در وجود من جاری است و خاری که از آن آب می‌نوشد، به قدری تند و خطرناک است که می‌تواند به راحتی آسیب بزند، همان‌طور که نیشتری از دهن مار.

هوش مصنوعی: ای دوست، تو غافل هستی از این که در این دوران کوتاه جدایی، صائب چه رنج‌هایی را از دست تقدیر ظالم متحمل می‌شود.