هوش مصنوعی: تا کی دل تو به آرزوهای بیهوده کشیده شود، مانند عنکبوتی که با دامی مگس را به دام می‌اندازد.

هوش مصنوعی: هر بلبلی که از خار و خس دوری کند و به زیبایی گل توجه دارد، بویی از باغ اتحاد و هماهنگی شنیده است.

هوش مصنوعی: عاشق واقعی همانند صبح روشن است که با اولین دم، از همه چیز دست می‌کشد و به دنبال حقیقت می‌رود.

هوش مصنوعی: کسی که در گوشه‌ای از قفس زندگی کند و از تغییرات فصل‌های بهار و خزان دور باشد، نگرانی و حوادث دنیا را نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: دقت کن که جای خال بر روی زلف آن معشوق زیبا، جلب توجه می‌کند؛ چرا که این نازک‌خال دزدانه به گوش نگهبانان می‌رسد و توجه آن‌ها را جلب می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی که دریا قدرت خود را از آستین بیرون می‌آورد، دیگر نمی‌توان سیل را مهار کرد و آن را برگرداند.

هوش مصنوعی: در روز حسابرسی، نامه او مانند صبح روشن و سفید خواهد بود، اگر کسی با دقت و تامل به درون خود نگاهی بیندازد.

هوش مصنوعی: دل شکسته و ناامید در جستجوی آرامش و خوشی است، اما هر بار که به سمت چیزی می‌رود، فقط سراب و تصویرهای بی‌پایه‌ای می‌بیند که هیچ چیز واقعی نیستند. او به خاطر فقدان معنا و هدف، در هر سو فقط هوس و آرزوهایی بی‌پایه را می‌بیند.

هوش مصنوعی: پیوند ناپایداری که بین نا پختگان وجود دارد، به سادگی نمی‌تواند قطع شود؛ به مانند اینکه یک کودک به راحتی از میوه نارس نمی‌تواند دست بکشد.

هوش مصنوعی: نگاهت را باز کن، که خود او در ابتدا شکارش است، مثل دام عنکبوت که برای به دام انداختن مگس طراحی شده است.

هوش مصنوعی: هر کسی که در دوران جوانی نفس سرکش خود را کنترل کند، مانند کسی است که شیر را به دام انداخته است.

هوش مصنوعی: در اصفهان، با طبیعت دلپذیری که دارد، اگر کسی از روی زمین سرمه برداشت کند و به آن بخورد، حس می‌کند که مانند نفس کشیدن است.

هوش مصنوعی: چگونه دریا نفس خود را در حبابی راست نگه می‌دارد؟ همان‌طور که زیر سقف آسمان، نفس می‌کشد.