هوش مصنوعی: دل من به خاطر شب نشینی‌های هندی‌ها غمگین و سیاه شده است. عمرم مانند شمعی در حال ذوب شدن است و هر لحظه با اشک و آه سپری می‌شود.

هوش مصنوعی: فکر می‌کردم که با آمدن از هند، وضعیت ناگوار و بخت بد این سرزمین بهتر خواهد شد، اما نه تنها بهتر نشد، بلکه اوضاع همچنان نامساعد و بخت بدتر هم شد.

هوش مصنوعی: صبح وطن کجاست که در شب انتظار، مانند یک شمع، به خاطر درد و غم، اشک و آه بر دلم نشسته است؟

هوش مصنوعی: گذشتن از زیبایی‌های دنیا و بهشت، که مانند دانه‌های گندم هستند، ضرر زیادی خواهد داشت. زیبایی‌های ظاهری می‌توانند ما را به اشتباه بیندازند و حتی باعث نابودی ما شوند.

هوش مصنوعی: همیشه در میان عاشقان آن کسی موفق و سربلند است که با آه و ناله‌اش حالتی خاص به خود بگیرد.

هوش مصنوعی: در جستجوی حقیقتی از دنیا بودم و در دل شب به من حالی رسید که به دم صبح پی می‌برم.

هوش مصنوعی: روزى که ابروى او به حالت قوسى خود نمایان شد، دل ها به خاک افتادند و در عبادت و سجده، فرو رفتند.

هوش مصنوعی: کودکان در حال انتقاد، سنگ ملامت را از دست گرفتند و شدت عشق و جنون به سرم رسید تا جایی که به اندازه کلاهم بود.

هوش مصنوعی: ما به خاطر عشق و توجه به تو، چنان در انتظار و آرزو سوخته‌ایم که نور چشممان به شعله‌ای تبدیل شده و همچون نوری در تاریکی، ما را به سمت تو هدایت می‌کند.

هوش مصنوعی: نگاه غافل به چهره زرد او افتاد و از آن روز رنگ چهره‌اش مثل کاه شد.

هوش مصنوعی: صائب، چه ارزشی دارد که به روزگار یوسف نگاه کنیم، وقتی که او به خاطر حسادت برادرانش به چاه افتاد؟