هوش مصنوعی: هر نوشیدنی خوشمزه‌ای به هر کسی که لبخند می‌زند نمی‌رسد و هر کسی که تشنه است نمی‌تواند به چشمه حیات برسد.

هوش مصنوعی: ناله و درد من در دل شب‌های طولانی انتظار، همچنان ادامه دارد و گویی داستانی از شکوهمند بودن وجود دارد که هیچ‌گاه به پایان نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: عاشق واقعی با همه‌ی شور و شوقش نمی‌تواند به زیبایی و شگفتی‌های بالاتر از خود دست یابد و از عشقش به چیزهای بزرگ‌تر نگاه کند. گویی که عشق واقعی و ارزش‌های برتر، از دسترس او دور هستند.

هوش مصنوعی: عشق و محبت واقعی هرگز به تنگنا نمی‌افتد و مانع نمی‌شود. شدت احساسات عاشقانه باعث نمی‌شود که افراد از هم دور شوند. مانند کاروانی که در بیابان گم می‌شود، عشق را نمی‌توان در مکان‌های خالی و دورافتاده پیداکرد.

هوش مصنوعی: عشقی که در دل دارم، باعث نمی‌شود که به سرنوشت بدی دچار شوم. این عشق همچون کشتی‌ایست که در طوفان دچار آسیب شده و نمی‌تواند به مقصد برسد.

هوش مصنوعی: در جایی که عشق و احساسات ارزششان پایین آمده و به راحتی خرج می‌شوند، چیزی مانند انگشتری که به سلیمان داده می‌شود، ارزش چندانی نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: زمانی که خوشحالی به سراغت می‌آید، هر لحظه‌اش را گرامی بدار، زیرا نعمت‌ها و لذت‌ها همیشه در دسترس نیستند و مانند نسیمی که از مصر به سرزمین کنعان نمی‌رسد، ممکن است به سرعت از بین بروند.

هوش مصنوعی: قصور از خود من است و نه از زیبایی و ناز سرو. دستم که از کار رفته، به دامن او نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه صبح روز عید شادی و سرور را از دل می‌برد، اما خوشبختی و بهره‌مندی به سادگی در دسترس نیست و به راحتی به کسی نمی‌رسد.