هوش مصنوعی: کسی که به چشم زیبای تو نگاه کند، بدون اختیار دلش را تسلیم می‌کند و نسبت به روزهای گذشته‌اش بی‌خبر و آسوده می‌شود.

هوش مصنوعی: آرایشگری که لب‌های تو را زیبا و جذاب کرده، بر دل آتشین و دردمند ما رحم نکرد.

هوش مصنوعی: ای کاش بدانیم که دل بی‌قرار ما چه کند با زیبایی که مانند آب در آینه ما را بی‌تاب کرده است.

هوش مصنوعی: دل نمی‌گذارد که چشم‌هایم را باز کنم، زیرا غبار خط آن چشم بازیگوش باعث شده که نتوانم خوب ببینم. این سوار نیز بر آن حالتی که دارم، افزوده است.

هوش مصنوعی: از دل کج کن روی خود را، زیرا هیچ پرنده‌ای که به آینه پشت کند، شیرین‌زبانی نداشته است.

هوش مصنوعی: ناگهان، مانند شبنمی که آینه را صاف و پاک می‌کند، به دامن خورشید دست یافت.

هوش مصنوعی: ای غنچه، لب‌هایت را از پرده بیرون بیاور، زیرا در باغ، گل‌ها منتظرند تا شبنم صبح به آن‌ها برسد.

هوش مصنوعی: پس از نابودی و تبدیل شدن به توده‌ای از استخوان، نشانه‌ای از تیر او بر پیکرم باقی مانده است. چه شگفتی است که شکار او هنوز ادامه دارد.

هوش مصنوعی: هر کسی که در این زمان نومیدی و خطر، خواب راحتی را تجربه کند، مانند کسی است که در دهان شیر آرامش یافته است.

هوش مصنوعی: غذای روح و خوراک جسم هر کدام به نوعی اهمیت دارند. خوشا به حال کسی که روزیش را انتخاب کند و به تغذیه روحش بپردازد.

هوش مصنوعی: عیسی بدون اینکه به اوج بام های بلندی برود و خود را به زحمت اندازد، توانسته است با پیاده روی و تنهایی، بسیاری از انسان ها را به راه راست هدایت کند.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که اگر چه کسی جانش را برای کار کردن صرف می‌کند، او در واقع پاداشی درخور دریافت می‌کند، همان‌گونه که برادر سعدی برای تلاش و کارش پاداشی فراوان گرفته است. به طور کلی، این بیت به ارزش تلاش و زحمت در زندگی اشاره دارد.