هوش مصنوعی: من از اینکه آن شخص با حجاب و عفیف چگونه در خیال من به شکلی بی‌پرده و بی‌نقاب تجلی می‌کند، شگفت‌زده‌ام.

هوش مصنوعی: من از ناامیدی و بدشانسی‌ام شگفت‌زده‌ام که چطور وقتی خورشید (خوشبختی) وارد خانه‌ام می‌شود، هنوز در تاریکی و سرما به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: کیست که به سخنان بی‌فایدهٔ ما توجه کند؟ ناله‌های ما از دل کوه‌ها باز می‌گردد و بی‌پاسخ می‌ماند.

هوش مصنوعی: مانند درخت نخل در بیابان، به اعتماد و توکل به خدا ایستاده‌ام و امیدوارم که باران از دریا به سوی من بیاید.

هوش مصنوعی: تو به خاطر درد و غم بسیار در دل تاریک این دنیا با سنگینی و سختی به خواب می‌روی.

هوش مصنوعی: چشم آینه خواهد شکست، یعنی زیبایی و جذابیت تو آنقدر زیاد است که حتی آینه هم قادر به تحمل آن نیست. موی تو زیبا و پیچیده است و مانند خط تو در هر لحظه شکوه و جذابیتش را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: نمی‌توانم به گل‌ها نگاه کنم، زیرا بوی خواب از آن شخص سیاه‌دل به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: من از آفتاب بی‌فایده گله‌مندم، چون در شب وصال به چشمانم خواب می‌آید.