هوش مصنوعی: دل عاشقان تنها با صدای خوش بلبل به جوش می‌آید و چنین شور و حالی نیاز به ناله و نوایی دارد که به گوش برسد.

هوش مصنوعی: چنان غمگین و پژمرده‌ام از تنهایی و بی‌مهری که حتی نگاه آشنا هم می‌تواند باعث فوران احساساتم شود.

هوش مصنوعی: از دلی پر از درد و فریاد می‌گویم، چون انگیزه من فقط از سوی کسی سرشار و غنی است؛ وگرنه صدای من در میان دیگران به تنهایی نمی‌توانست بلند شود.

هوش مصنوعی: اگر کسی برای عیب‌های دیگران چشم‌پوشی کند، خود را در معرض همین بی‌توجهی نسبت به عیب‌های مردم قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند به بهشت دست یابد، مگر اینکه از میکده بیرون بیاید و کسی را با خود بیاورد.

هوش مصنوعی: زندگی در دنیای مادی به گونه‌ای شبیه به خواب و بی‌خبری است و اینکه انسان به بیداری و آگاهی برسد، به اختیار و اراده خود او بستگی دارد. بنابراین، چرا باید انسان از این حالتی که در آن راحت‌تر است و بی‌خبر از واقعیت‌ها زندگی می‌کند، بیدار شود؟

هوش مصنوعی: کتاب به خاطر شراب از فقیه گرفته شد، پس این چه نوع مروت و جوانمردی است که از می‌فروش انتظار می‌رود؟

هوش مصنوعی: مرا به میهمانی رقیبان نیاورید، زیرا دور از انتظار است که مرغ باغستان به جایی برود که گل‌هایش را بفروشند.

هوش مصنوعی: دل افسرده و ساکت، در سکوت خود به تدریج به زندگی و احساسات بازمی‌گردد، همان‌طور که در ظرف بسته‌ای، مایه‌ای به تدریج به جوش می‌آید.