هوش مصنوعی: اگر عطر و زیبایی گل و گلاب به وجود بیاید، امیدی هست که آب نیز به جوی من بازگردد.

هوش مصنوعی: بال‌های شکسته‌ام به‌زودی خوب خواهد شد، وقتی‌که به خانه‌ام برگردم، مانند مرغی که از کباب شدن بازگشته است.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی طبیعی مانند چشمان یک آهو از یاد برود، هنوز امید هست که زندگی بتواند از شتاب و تندی خود بکاهد و آرامش بیشتری پیدا کند.

هوش مصنوعی: هرگز به دنبال بازگشت زمانی نرو که دیگر وجود ندارد؛ مثل این است که انتظار داشته باشی شبنم از سفر آفتاب برگردد.

هوش مصنوعی: دو بار نمی‌توان اهل نظر را به آبی که در اختیار دارد کشاند. آیا به چشم من، خواب و افسانه‌ای که در آن غرق شده‌ام، دوباره باز خواهد گشت؟

هوش مصنوعی: زمانی که کباب از گرما می‌سوزد، نایست و صبر نکن که دل تو از اضطراب رها شود.

هوش مصنوعی: دل من از دیدن چهره‌های زیبا به درون خود بازگشت و این حسرت در دل من ماند که مانند سکندر از آب برگردد.

هوش مصنوعی: اگر آتش عشق به جان آدمی دس ت یابد، می‌تواند با اشتیاق و شور بیشتر، نهایت قدرت و توان را از او بگیرد. حتی زبانه‌های آتش نیز می‌توانند به شکلی دلنشین و دلربا بیرون بیایند، همان‌طور که دود کباب از مخرجی خارج می‌شود و فضا را پر می‌کند.