هوش مصنوعی: هر کسی که مرا به میکده هدایت کند، خدا در بهشت به روی او باز خواهد شد.

هوش مصنوعی: غیر از سرزمین مازندران، کجا دیگر می‌توان کلاهی از گوشه مینا بر روی ابر گذاشت؟

هوش مصنوعی: در آن جا زندگی نکن که زبان سرد و بی‌احساسش می‌تواند آتش خشم و نفرت را برانگیزد.

هوش مصنوعی: به مازندران بیا که در سرمای آنجا فقط در کنار آتش می‌توان گرما پیدا کرد.

هوش مصنوعی: چنان مجذوب و مسحور او شده‌ام که حتی به زیبایی‌های بهشت هم توجهی ندارم.

هوش مصنوعی: هیچ‌گاه مانند این روزها آسمان ابری نیست که آفتاب نتواند به خوبی بدرخشد و کارش را به درستی انجام دهد.

هوش مصنوعی: به جای نوشیدن شراب، آیا می‌توانم دریا را بر دوش بگذارم؟ زیرا این ابر هرگز نمی‌تواند از عهده چنین کاری برآید.

هوش مصنوعی: هرچند که دل‌های سنگین و غمگین می‌توانند به توبه و بازگشت به سوی خوبی‌ها منجر شوند، اما این توبه در این دنیا پایدار نخواهد بود.

هوش مصنوعی: گل او همیشه با ثبات و زیباست، چرا که در صورت وجود او، حتی ماه نیز نمی‌تواند خود را نمایان کند.

هوش مصنوعی: به این سرزمین شاد و پر از نشاط، چشم حسود نیفتد، زیرا لذت نوشیدن شراب به خوبی هوای اینجا برمی‌گردد.

هوش مصنوعی: شخصی از تجربیات دیگران به من توصیه‌ای کرده که برای نوشتن توبه‌نامه‌ام، باید با خطی ناپخته و غیرقابل خواندن این کار را انجام دهم.

هوش مصنوعی: سخن نیک مازندران و ویژگی‌های برجسته آن را نمی‌توان به خوبی توسط زبان محدود صائب بیان کرد.