هوش مصنوعی: کسی می‌تواند با شادابی از این دنیا وداع کند که با شناخت و درک عمیق از زندگی و جهانینها را ترک کند.

هوش مصنوعی: دست از دامن شب بکش، وقتی دل از جا کنده شود و به تازیانه‌ای از ناراحتی یا درد برخیزد.

هوش مصنوعی: عشق واقعی و راستین در این دنیا آثار و نشانه‌های خود را نشان می‌دهد، به طوری که کسانی که به حقیقت عشق نزدیک می‌شوند، می‌توانند آن نشانه‌ها را ببینند.

هوش مصنوعی: در نهایت، اختلاف و جدایی میان مردم به تفرقه منجر می‌شود و در روز قیامت، دل‌ها از هم جدا خواهند شد، در حالی که باید به‌صورت اتحاد و یکپارچگی در کنار هم قرار بگیرند.

هوش مصنوعی: از وسط راه بیرون نرو، زیرا از کنار غم بی‌پایان برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: از شدت درد، هر مویی که بر تنم است، به اندازه آتشی که از شعله برمی‌خیزد، حرف می‌زند.

هوش مصنوعی: از دامن گل که آستینش را به سوی ما می‌افشاند، غباری عبور می‌کند. هر کسی که از این درگاه بلند شود، تحت تأثیر آن غبار خواهد بود.

هوش مصنوعی: زیبایی تو باعث می‌شود که دل‌ها از تیرگی‌ها بیرون بیایند. بیرون آمدن دانه از خاکی که بی‌تفاوت است، غیرممکن به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر به گل نزدیک شوی، بدون هیچ دردی از دل او بویی عاشقانه برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای از شعله‌های آتش نمی‌ترسد، پس چرا باید شرم از نوشیدن می (شراب) داشته باشد و خود را از میان جمع کنار بکشد؟

هوش مصنوعی: ای بلبل نواپرداز، با احتیاط و آرامی آواز بخوان تا گل‌ها بتوانند به نسیم پاسخ دهند و شکوفا شوند.

هوش مصنوعی: هر کس که از خانه خارج شود، در حالی که غم و درد در دل دارد، مانند لاله‌ای است که زخم‌هایش با خونش درمان می‌شود. این وضعیت نشان‌دهنده بدبختی اوست.