هوش مصنوعی: چهره ی محبوب از درخشندگی خاصی برخوردار است، انگار که هر چیزی غیر از زیبایی او نمی‌تواند توجه را جلب کند. آیا می‌توان تصور کرد که از آتش، که نماد جدایی و درد است، چیزی برآید که توجه ما را به خود جلب کند؟

هوش مصنوعی: من به این حال و روز دچار شده‌ام که هرگز انتظار ندارم کسی به خاطر من به راه بیفتد یا به من توجه کند.

هوش مصنوعی: اگر از روی سبزه‌ای که خوابیده عبور کنی، همچون آبی که در مسیر تو قرار دارد، به طور طبیعی و بی‌اختیار برخواهد خاست.

هوش مصنوعی: به خاطر وزش باد سرد پاییز، برگ‌ها به زمین می‌افتند. هر آنچه در فصل بهار زنده و سرسبز شده، اکنون به خاک می‌سپارد.

هوش مصنوعی: وقتی حوادث و مشکلات به این شدت انسان را در بر می‌گیرند و نمی‌توانند او را از هم بپاشند، چگونه ممکن است که غبار از دل انسان پاک شود؟

هوش مصنوعی: اگر کوهی از خواب عمیق و سنگین بیدار شود، من هم از خواب بیدار می‌شوم و به پا می‌خیزم.

هوش مصنوعی: از دامان بی‌خودی دوری کن، زیرا هر کس که در این حالت به مستی برسد، در نهایت به هوشیاری خواهد رسید.