هوش مصنوعی: چرا جان خود را در راه لذت‌های دنیا فدای می‌کنی؟ چرا برای به دست آوردن عشق معشوق خود، این‌گونه قربانی می‌شوی؟

هوش مصنوعی: چه چیزهایی در این جهان وجود دارد که کسی دل خود را به آن‌ها ببندد؟ تو چرا نسخه‌ای از قرآن را به زنجیر می‌زنی؟

هوش مصنوعی: در بیابان عدم، بدون توشه و وسایل مناسب، عبور کردن دشوار است. ای دهقان، چرا در فکر کاشتن نیستی؟

هوش مصنوعی: هیچ قفلی وجود ندارد که با ناله‌ها و آه‌های نیمه‌شب نتوان آن را باز کرد. تو چرا اینقدر در درون خود ناراحت و سردرگم هستی؟

هوش مصنوعی: دادن دین به دنیای پست و بی‌ارزش کار عقلانی نیست. چرا ای نادان، یوسف را به پول و ثروت قلبی می‌فروشی؟

هوش مصنوعی: در این بازار که انصاف در آن وجود ندارد، هیچ معیاری برای سنجش نیست. چرا که اگر ارزش خود را می‌سنجی، باید با معیاری استفاده کنی که مناسب کلمات و اصول ارزشمند باشد.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات با درک و بینش درست، نباید ارزش‌های خود را به خاطر مسائل مادی و زندگی روزمره زیر پا بگذاریم، چرا که در این صورت آبروی خود را از دست می‌دهیم.

هوش مصنوعی: خندیدن مانند ایجاد یک شکاف در دنیای زندگی انسان است. چرا که با هر نسیمی، تو هم مانند گلی که می‌خندد، شاداب و سرزنده می‌شوی.

هوش مصنوعی: انسانی در دنیا وجود ندارد که خطرناک باشد، اما با این حال، چرا بدون احتیاط به سمت این خطر می‌روی؟

هوش مصنوعی: نان جو بخور و در بهشت، از نعمت‌های فراوان بهره‌مند شو، چرا که تو به خاطر لذت‌های مختلف، خون می‌خوری.

هوش مصنوعی: وقتی که کسی خوشحال و راضی باشد، درد و رنج به راحتی درمان می‌شود. پس چرا تو به پزشک و درمان بی‌توجهی می‌کنی و ناز می‌کشی؟

هوش مصنوعی: زود در گل فرو می‌رود کشتی سنگین، وقتی که تن را به زحمت به آب و غذا می‌کشی.

هوش مصنوعی: آبای بزرگوار ما به عشقِ دیدن تو در انتظار مانده‌اند و در این حال، تو همچنان در این گاهواره دربند هستی، مانند کودکان. چرا این چنین است؟

هوش مصنوعی: چشم اقبال سکندر به شدت مشتاق دیدن توست، ولی تو در تاریکی مانده‌ای، ای چشمه حیات. چرا؟

هوش مصنوعی: چشم انتظار تو هستم، در حالی که تاج طلا بر سر دارم و تو مانند مرواریدی در صدف پنهانی. چرا؟

هوش مصنوعی: کعبه در میانه شب و در سایه بلندی قرار گرفته است. پای خود را به دور آن پیچیده‌ای، مانند کوهی که در دامان شب قرار دارد.

هوش مصنوعی: هر لحظه از زندگی مانند حبابی است که زودگذر و زودFade می‌شود، پس چرا باید از دریای بی‌پایان زندگی کناره‌گیری کنی؟

هوش مصنوعی: اگر از جنبه حیوانی خود فاصله بگیری و به حیوانات زندگی و انرژی بدهی، چرا خودت را از این لطف و نیکی محروم می‌کنی؟

هوش مصنوعی: ساحل آرزوها تنها جایی برای ارضای تمایلات بزرگ است، پس چرا تو، صائب، در این دریای بی‌پایان حرکت می‌کنی؟