هوش مصنوعی: لب‌های یاقوتی او باعث شد که خط لشکر را محاصره کند و در دور آب گوهر، حس یتیمی ایجاد کند.

هوش مصنوعی: من سعی کردم از ناپختگی و بی‌تجربگی خود فاصله بگیرم، اما نمی‌دانستم که در همین ناپختگی، زیبایی و شکوفایی وجود دارد که مثل بوی خوش عنبر است.

هوش مصنوعی: کسانی که در فقر و تنگ دستی به سر می‌برند، از یک رهبر کامل چه فایده‌ای می‌برند؟ چرا که حتی خضر، که نماد دانش و هدایت است، نمی‌تواند به سکندر، که نماد قدرت و ثروت است، آب زندگی بیاورد.

هوش مصنوعی: از عزیزانم جدا شدم و امیدم را از دست دادم، چرا که دیدم تنگ‌نظری و کم‌بینی باعث شده است ارزش و بهایی که برای روابط و دوستی‌ها قائل بودم به شدت افزایش یابد.

هوش مصنوعی: با سادگی‌ام از من تجارت صلح کن، چرا که از خلوص نیتی که دارم، تمام خط‌های ناپاک را از قلبم پاک کرده‌ام و آن را مثل آینه درخشان کرده‌ام.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر فکر کردن به فردا نلرزد، چون من بارها و بارها تجربه‌ی روزهای سخت و حسابی را داشته‌ام که شبیه به قیامت بوده‌اند.

هوش مصنوعی: زمین و آسمان به خاطر بدخلقی من، از درد و رنج من ناله می‌کنند. مانند کودکی که به خاطر بی‌ادبی و ناآگاهی، به پستان مادرش آسیب می‌زند، من نیز به اطرافم آسیب می‌زنم.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم این دریا با طوفانش چه سرنوشتی برای ما رقم خواهد زد، چرا که در اولین موج، کشتی ما لنگر خود را گم کرد.

هوش مصنوعی: برای اینکه دل روشن‌تر و شفاف‌تر شود، باید به زیبایی و پاکی آن اهمیت بدهیم. در واقع، دل باید از غبار و کدورت دور باشد تا مانند یک آینه درخشان و واضح باشد. به این ترتیب، زیبایی و روشنی دل از خاکستر و بی‌مهر بودن خود بهتر است، مانند جرقه‌ای که از آتش برخیزد.

هوش مصنوعی: افراد بادل و دل‌باخته، در نظرشان غنا و فقر تفاوتی ندارد. چه در خشکی و چه در دریا، ارزش و جواهر واقعی آب یکسان است.

هوش مصنوعی: برای راحتی خودم هم که شده، غم زیادی را در دل تحمل می‌کنم، چون دوری از عزیزانم به شدت آزارم می‌دهد.

هوش مصنوعی: در این میخانه، من مانند حبابی درون ظرفی کوچک هستم که بارها بر روی دریا افتاده‌ام و ساغر شراب را شکسته‌ام.