هوش مصنوعی: دل من به خاطر آه‌های داغ و سوزانم نمی‌سوزد، چون به گردش بد روزگار اهمیتی نمی‌دهم و از دود تلخ ناراحتی ندارم، بلکه به چشمان تیره و سنگین نیز اعتنایی ندارم.

هوش مصنوعی: من از بدبختی و ناامیدی، هیچ امیدی به صبح نداشته‌ام، ولی در عمق دل، بهاری وجود دارد که عطر خوشی مانند عنبر را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: با کلمات و صداها، سکوت عشق را از دلت دور نگه‌دار و از شیرینی زندگی‌ات محافظت کن تا از دست نرود.

هوش مصنوعی: دل خرسند و راضی به لطف و کرم افراد سخاوت‌مند است و نیازی به خوشی‌ها و لذت‌های دنیا ندارد، چون برای ارزشمند بودن مانند گوهر، به چیزهای دنیوی نیازی نیست.

هوش مصنوعی: باده‌ای که به ما می‌رسد، باعث نمی‌شود که حیا و شرم ما بسوزد، چرا که آتش نمی‌تواند به پر و بال سمندر آسیبی برساند. سمندر موجودی است که می‌تواند در آتش زندگی کند و از آن آسیب نبیند. پس در واقع، تاثیرات این باده بر ما شبیه به آتش بر سمندر است؛ نه تنها ما را نمی‌سوزاند، بلکه نشان‌دهندهٔ قوت و استقامت ماست.

هوش مصنوعی: آب زندگی، که باید موجب پاکیزگی و روشنی باشد، حتی در برابر آن نیز آیینه با زنگار می‌پوشد. ظلمت و تاریکی از سرچشمه‌ای که نصیب سکندر (حکیم و فرمانروای بزرگ) می‌شود، به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: برای دل‌های آزاده، غم‌هایی که مانند کوه سنگین هستند، ارزش چندانی ندارد. این غم‌ها نمی‌توانند قامت راست و استوار صنوبر را به سمت پایین خم کنند.