هوش مصنوعی: از دل سنگین و غمگین خود، خواستم که زیبایی‌های محبوبم را به نمایش بگذارد، اما بی‌خبر بودم که این احساسات می‌تواند به من آسیب بزند و مرا به دردسر بیندازد.

هوش مصنوعی: رنگ و زیبایی آن پری، که مانند گلی درخشان است، مانند دانه‌ای گرانبها در صدفی محصور مانده و این دانه به زیبایی لب‌های او افزوده شده است.

هوش مصنوعی: اشک بلبلان بر روی برگ گل نشسته و شبنم آن را پوشانده است، به‌طوری که نمی‌توان در دست دوستان، ساغر را خالی مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: تحمل کردن بر دل ناآرام و بی‌تاب من دشوار است، چرا که بارها کشتی زندگی‌ام را آماده سفر کرده‌ام ولی اکنون لنگر آن را نگه داشته است.

هوش مصنوعی: دل ناآرام نمی‌گذارد که بدن در آرامش بماند، زیرا این دل شاداب و زنده به رقص و شادمانی می‌پردازد.

هوش مصنوعی: دل روشن باعث می‌شود که زبان‌های پر از لاف و ادعا به همدیگر پیوند بخورند و در حالی که حقیقت و جوهر این ادعاها در پس نور و حجاب پنهان است، به خوبی و ظرافت نمایان شود.

هوش مصنوعی: شایسته است که اهل بخشش و سخاوت را ارج نهی، ای گلستان. زیرا مروت و انسانیت ایجاب می‌کند که درخت سایه‌دار را زیر فشار قرار ندهی.

هوش مصنوعی: عروسی که به مقام و زیبایی ملک غبطه‌اش را می‌زنند، در عقدی که جاودانه باشد، هیچ‌کس نمی‌تواند وارد شود. او همانند کسی است که به واسطه‌ی عدم آب حیات، لب‌هایش خشک شده است و در حقیقت از نعمتی که به سکندر بخشیده شده، بی‌بهره مانده است.

هوش مصنوعی: دل آگاه به چیزی که سنگین و خسته کننده است اهمیت نمی‌دهد؛ زیرا می‌خواهد به روشنی و زیبایی محتوای گرانبهایی که در دل احساس یتیمی دارد، دست یابد.

هوش مصنوعی: از محبت و عشق گفتم که دل خنک می‌شود، اما نمی‌دانستم که دوری از آن، بیشتر از آتش، دل را می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: نباید درد خود را از عیسی پنهان کرد. صائب، دامن تر را از تابش خورشید نمی‌توان پوشاند.