هوش مصنوعی: من مانند شمع در این جمع، وجود خود را فرومی‌کاهیم تا از تاریکی بیرون بیایم و روح روشن خود را نشان دهم.

هوش مصنوعی: اگر دست کسانی که در کارهای نادرست هستند، نامه‌ای در دستشان باقی نماند و در روز قیامت از کارهایشان پرسیده نشود، من باید دامن خود را از این فشارها نجات دهم.

هوش مصنوعی: از عمر کوتاه خود آنقدر فرصت دارم که بتوانم باغچه‌ام را از گیاهان بیگانه پاک کنم و فقط گل‌های خودم را نگهداری کنم.

هوش مصنوعی: من آزاده‌ای را که در خونش غوطه‌ور است، مانند شیرانی که در میدان نبرد می‌جنگند، به راحتی از میدان زندگی بیرون می‌کشم و اگر برای خود لباس مناسب داشته باشم، به این کار دست می‌زنم.

هوش مصنوعی: من با نفس و درون خود به خوبی رفتار می‌کنم، هرچند می‌دانم که نمی‌توان به کسی که با ما دشمنی کرده، با محبت و بخشش نزدیک شد.

هوش مصنوعی: به خاطر وزش باد و رعد و برق، کشت و کار من به هم ریخته است. آیا می‌توانم با دستان خالی و بدون ابزار، محصول خود را جمع کنم؟

هوش مصنوعی: هر کسی که به آینده روشن و موفقیت‌ آمیز امیدوار است، نباید در بهار زندگی‌اش فرصت‌ها و زیبایی‌ها را از دست بدهد و خود را از لذت‌ها و دستاوردها محروم کند.

هوش مصنوعی: در شبی که چهره زیبا مثل ماه روشن می‌شود، با حسرتی عمیق، اول به یاد چشمان او روزن خود را می‌بندم.

هوش مصنوعی: زنگ و کثیفی را از دل آیینه تیره ببرم، چگونه می‌توانم خاکستر و آتش را به باغ گل خود تبدیل کنم؟