هوش مصنوعی: در چشم کسی که نگه داشتن عشق را در دل دارد، امکان ندارد که گوهری را آشکار کند. او همچنان که چشمش را بسته نگه می‌دارد، نباید انتظار داشت که از سفر عشق خود باز گردد.

هوش مصنوعی: ناله و آهی که از دل برمی‌خیزد، می‌تواند دل‌های غمگین را آرامش بخشد و به آنان امید بدهد. همچنین، مانند نسیم صبح، می‌تواند غنچه‌های بسته را به شکوفایی و گشایش برساند.

هوش مصنوعی: هر کسی که در ذکر و یاد خداوند ثابت قدم باشد و پا از این مسیر نکشد، مانند دانه‌های تسبیح است که از صدها راه مختلف عبور کرده و هیچ‌گاه از هم جدا نمی‌شوند.

هوش مصنوعی: اگر دستی از آستین بیرون نیاید و رشد نکند، چه کسی می‌تواند بند قبای تو را باز کند؟

هوش مصنوعی: اگر چشم کسی که در دل خود درد و رنج دارد، باز شود، ممکن است از تأثیرات بد و منفی ستاره‌اش رهایی یابد.

هوش مصنوعی: دانش و قلب پاک کسی که اهل صفا باشد، تفاوتی بین خودی و بیگانه نمی‌گذارد و مانند آینه، با همه به راحتی و صداقت برخورد می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر تو تیر محبت را به سوی چشم من پرتاب کنی، مردم فقط به خاطر دیدن زیبایی تو چشم‌هایشان را به سوی من خواهند آورد.

هوش مصنوعی: دل آزاد شدن زیر آسمان، خیال و آرزویی غیرممکن است. مانند این است که مرغی که در تخم است، نتواند پرواز کند.

هوش مصنوعی: اگر پختگی و درایت وجود نداشته باشد، رحم به کسانی که توانایی کمتری دارند نخواهد آمد. چه کسی می‌تواند نتیجه‌گیری کند که از درخت بلند تو میوه‌ای به بار خواهد نشست؟

هوش مصنوعی: در اینجا بیان شده که چیزی برای شنیدن وجود ندارد و هیچ کس به اندازه کافی محتوا و موضوعی جذاب ندارد که گوش خود را برای شنیدن خبری باز کند. به نوعی، از بی‌خبری و ناامیدی از شنیدن اخبار خوب و دل‌انگیز سخن به میان آمده است.