هوش مصنوعی: اگر ساقی با یک جرعه از جامش دل ما را شاد کند، بهتر است از اینکه صد میکده را به رونق بیاورد.

هوش مصنوعی: چشم خواب‌آلود غزالی را تصور کن که دیگر نمی‌تواند با من شوخی کند و آن صید (شکار) که دل صیاد را به درد می‌آورد.

هوش مصنوعی: ای سلطان زیبا، چه انصاف عجیبی است که در دوران تو عشق این‌چنین بی‌رحمانه رفتار می‌کند؟

هوش مصنوعی: یاد روزهای جنون و دیوانگی بر من می‌بارد، مانند سنگی که بر سر کودکانی می‌افتد که از مدرسه آزاد شده‌اند.

هوش مصنوعی: تنها خط سبز که نشان‌دهنده‌ی فرمان سلیمان است، برای چه کسی این قدرت را می‌دهد که انسان را به موجودی دیگر تبدیل کند؟

هوش مصنوعی: آیا زیبایی صورت تو به اندازه‌ای نیست که هزاران عاشق را به سوی خود بکشاند؟ که یک نگاه دیگر تو می‌تواند باعث شوق و اشتیاق بیشتری شود؟

هوش مصنوعی: در شب، احساسات و افکار دیوانه‌وار من باعث شد که آن کودک به راحتی از کنارم بگذرد، در حالی که می‌توانست با یک سنگ هم دل من را شاد کند.

هوش مصنوعی: هر کسی که در این بیابان فریاد بزند، حزن و اندوه داستان لیلی و مجنون را با خود به همراه دارد.

هوش مصنوعی: زمانی که وقتش برسد، فرد باید خود را فدای تلاش و کوششش کند، حتی اگر برای رسیدن به هدفش، چالش‌های بزرگ را پشت سر بگذارد. در واقع، او باید با تمام توان خود برای مواجهه با مشکلات آماده باشد.

هوش مصنوعی: اگر انسان در مواجهه با سختی‌های زندگی نرم و انعطاف‌پذیر شود، مانند یک شاگرد که با تربیت و هدایت استاد خود، به کمال می‌رسد.

هوش مصنوعی: بخل بهتر از بخشش است آن‌چنان که تنها برای نمایش و شهرت انجام شود؛ چون تاریکی بهتر از نوری است که فقط برای جلب توجه و فریاد زدن باشد.

هوش مصنوعی: اگر کبکی بخندد، صدای ناله‌ای چون شلیک خونین صائب را به یاد می‌آورد، وقتی که فرهاد از رفتن خود ناراحت می‌شود.